ادغام
هوش مصنوعی (AI) در
تحقیقات زمین شناسی به طور فزاینده ای در حال گسترش است و این موضوع نیاز به بررسی دقیق پیامدها دارد. این مطالعه به شناسایی و تحلیل تاثیرات مثبت و منفی استفاده از
هوش مصنوعی در فرآیند تحقیق
زمین شناسی می پردازد. از جمله نتایج مثبت می توان به بهبود کارایی در تجزیه و تحلیل داده ها اشاره کرد، در حالی که مصاحب احتمالی شامل نگرانی های اخلاقی و سوگیری در داده ها می باشد. این تحقیق با راهنمایی پارادایم و استفاده از استراتژی نظریه کلان، به صورت کیفی انجام شده است. داده ها از طریق مرور جامع ادبیات و مصاحبه با کارشناسان جمع آوری شده اند که به درک عمیق تری از موضوع کمک می کند. یافته ها نشان می دهند که
هوش مصنوعی می تواند به طور قابل توجهی دقت و کارایی تفسیر داده های
زمین شناسی را افزایش دهد، اما همچنان نگرانی هایی در مورد قابلیت اطمینان سیستم های خودکار و احتمال نادیده گرفتن جزئیات مهم وجود دارد. بحث دوگانه تاثیر
هوش مصنوعی پرداخته و بر لزوم اتخاذ رویکردی متوازن تاکید می کند که از نقاط قوت
هوش مصنوعی باید بر توسعه چارچوب ها و دستورالعمل های اخلاقی برای کاهش پیامدهای منفی تمرکز کنند. این مطالعه به گفتمان علمی درباره
هوش مصنوعی در
زمین شناسی کمک کرده و توصیه های عملی برای محققان و متخصصان به منظور بهره برداری مسئولانه از قابلیت های
هوش مصنوعی ارائه می دهد.