پژوهش حاضر در تلاش است ابعاد و مولفه های موثر بر پایداری شرکتی و تاب آوری کسب وکارها را شناسایی نموده و با استفاده از روش زمینه بنیان و در پرتو آینده پژوهی ، راهبردهایی را برای عمل به پایداری و تاب آوری احصاء نماید. روش شناسی پژوهش از نوع آمیخته بوده که در بخش کیفی آن از روش زمینه بنیان و در بخش کمی از پرسشنامه پژوهشگر ساخته و مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است . دوره زمانی اجرای پژوهش در سال ۱۴۰۲ بوده است و جامعه آماری را اساتید خبره و مجرب دانشگاهی در رشته حسابداری ، مهندسی محیط زیست و مدیریت و حفاظت تنوع زیستی ، کسب وکار و علوم اجتماعی ، مدیران مالی و اجرایی و مدیران ارشد سازمان حفاظت از محیط زیست تشکیل می دهند. در همین راستا، ۱۲ مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته از طریق نمونه گیری هدفمند صورت پذیرفته است که برای تجزیه وتحلیل داده های کیفی ، از نرم افزار مکس کیودا و برای مدل سازی معادلات ساختاری از نرم افزار PLS استفاده شده است . از عوامل موثر بر پایداری شرکتی ، عامل اقتصادی که ناشی از اقتصاد دولتی و غیرآزاد است به میزان (۳۹۷/۰) بر پایداری شرکتی و به میزان (۶۱۱/۰) برتاب آوری کسب وکار تاثیرگذار است . عامل فرهنگی ، محیطی و اجتماعی به میزان (۶۷۶/۰) و (۴۶۳/۰) به ترتیب بر پایداری شرکتی و تاب آوری کسب وکار موثراست . همچنین عامل ساختاری و فنی به میزان (۳۵۸/۰) بر پایداری شرکتی و به میزان (۵۶۹/۰) برتاب آوری کسب کار تاثیرگذار است . از بسترهای عمل به پایداری شرکتی نیز بستر فرهنگی ، محیطی و اجتماعی با ضریب (۶۵۸/۰) بر پایداری شرکتی و (۴۵۱/۰) برتاب آوری کسب وکار موثر است . راهبردهای اصلاحی و ساختاری به میزان (۳۶۹/۰) در پایداری و (۴۶۸/۰) برتاب آوری تاثیرگذار است و درنهایت ، پیامدهای عمل به پایداری شرکتی و تاب آوری کسب وکار به ترتیب از طریق ضرایب (۵۹۶/۰) و (۵۳۰/۰) حاصل می گردد. عوامل تعیین کننده مختلفی بر عملکرد پایداری در سطوح فردی ، سازمانی ، ملی و فراملی تاثیرگذار است و مشارکت بخش خصوصی در این امر اجتناب ناپذیر است و با اکتفا به بخش حاکمیتی نمی توان به خاستگاه پایداری شرکتی نائل گردید. از این رو، مدیران شرکت ها به منظور تامین منافع سایر ذینفعان و بقای کسب وکار خود در عرصه رقابت ، می بایست ، پایداری را در تصمیمات خود لحاظ کنند و این امر مستلزم آگاهی بخشی و حمایت حسابداران ، مدیران مالی و حسابرسان برای افزایش آگاهی از اثرات مطلوب و نامطلوب محیطی ، اجتماعی و اقتصادی می باشد. در حوزه کسب و کار نیز عوامل کلیدی تاب آوری تنها به منابع مادی محدود نمی شود؛ بلکه ، کسب مشروعیت از تامین منافع اجتماعی ، تجهیز منابع شبکه ای و تامین منابع نامشهود به عنوان محورهای اصلی تاب آوری کسب وکارها می باشد. همچنین بهره گیری از رویکرد فناورانه در تولید محصولات و انعطاف پذیری در تامین نیازهای در حال تغییر مشتریان از عوامل کلیدی تاب آوری واحدهای کسب وکار به شمار می آید.