با توجه به رشد صنعت در جوامع و گسترش شهرنشینی و در نتیجه گسترش بلند مرتبه سازی بدلیل کمبود زمین و بالا رفتن هزینه های ساخت شاهد ایجاد ساختمانهای خشک و بی روح در شهرها هستیم که با روحیات انسانی سازگار نیست و از آنجا که بزرگترین دغدغه معماری طراحی برای انسان و مطابق با نیاز روحی و جسمی انسان میباشد ما به یک مفهومی در معماری بنام
کیفیت محیط می رسیم که تامین کننده این دغدغه بشری میباشد. هدف ازانجام این پژوهش بررسی پارامترهای اصلی و مهم در ارتقاء
کیفیت محیط در فضای شهری می باشد. پژوهش حاضر از لحاظ روش گردآوری اطلاعات توصیفی – پیمایشی محسوب می شود. جمعآوری دادهها نیز با روش ترکیبی کیفی و کمی صورت گرفته که جمعآوری دادههای کیفی از طریق تحلیل محتوای متون و با کسب نظر خبرگان انجام و دادههای کمی نیز از طریق پرسشنامه گردآوری شده است.نتایج پژوهش نشان می دهد،
کیفیت محیط شهری برایندی از شاخص های زیبایی شناختی و زیست محیطی و عملکردی میباشد.و این عوامل با درصد بالایی مورد اقبال افراد مورد پژوهش قرار گرفته است .