تحلیل تاثیر آموزش مهارت های زندگی در ساختار نظام آموزشی ایران بر کاهش آسیب های اجتماعی abstract
در دنیای امروز، با توجه به تحولات سریع اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی،
آسیب های اجتماعی نظیر خشونت، اعتیاد، بزهکاری، افسردگی و اضطراب، تهدیداتی جدی برای سلامت فردی و اجتماعی جوامع به شمار می آیند. در این میان،
آموزش مهارت های زندگی به عنوان یک رویکرد پیشگیرانه و درمانی برای مقابله با این آسیب ها، در بسیاری از کشورهای پیشرفته و در حال توسعه، توجه زیادی را به خود جلب کرده است.
آموزش این مهارت ها در مدارس می تواند به طور موثری تاب آوری اجتماعی دانش آموزان را تقویت کرده و آن ها را در مقابله با مشکلات فردی و اجتماعی توانمندتر سازد. همچنین، پژوهش حاضر تاکید دارد که
آموزش مهارت های زندگی نه تنها در مدارس، بلکه در خانواده ها و دیگر نهادهای اجتماعی نیز باید مورد توجه قرار گیرد تا تاثیرات آن به طور گسترده تری در جامعه مشاهده شود. با اصلاحات در برنامه های درسی، برگزاری دوره های آموزشی برای معلمان و افزایش آگاهی والدین، می توان تاثیرات مثبت
آموزش مهارت های زندگی را در کاهش
آسیب های اجتماعی و تقویت تاب آوری اجتماعی در مدارس و جامعه مشاهده کرد.
آموزش مهارت های زندگی به ویژه در سنین کودکی و نوجوانی، می تواند نقش موثری در کاهش
آسیب های اجتماعی در آینده ایفا کند و به طور غیرمستقیم به بهبود کیفیت زندگی اجتماعی و فردی افراد کمک کند. برای رسیدن به این هدف، ضروری است که سیستم آموزشی
ایران برنامه های مدون و موثری برای
آموزش مهارت های زندگی تدوین کند و آن را به طور جدی در مدارس کشور گنجانده شود.