ابعاد سیاست خارجی هند در قبال مشارکت راهبردی با اسرائیل (۲۰۱۴-۲۰۲۲)

پس از دهه ها سردی روابط سیاسی و اقتصادی بین هند و اسرائیل، در سال های اخیر همگرایی فزاینده ای در منافع هند و اسرائیل وجود داشته است. این تقویت روابط با برقراری روابط دیپلماتیک کامل بین تل آویو و دهلی نو وارد مرحله جدیدی از مناسبات شد. اسرائیل با همکاری های دوجانبه که حوزه های مختلفی را در بر می گیرد، به بازیگر برجسته ای در محاسبات سیاست خارجی هند تبدیل شده است. درحالی که پایه های روابط هند و اسرائیل از قبل برقرار بوده است، نارندرا مودی، نخست وزیر هند، زمینه را برای یک جهش و شتاب قابل توجه در روابط دوجانبه فراهم کرده است. سوال این مقاله بدین گونه است که ارتقای روابط اسرائیل و هند به سطح راهبردی در طول یک دهه اخیر، تابع چه متغیرها و ملاحظاتی بوده است. فرضیه نگارنده بر اساس رویکرد نظری واقع گرایی نوکلاسیک بیان می کند که توسعه روابط این دو بازیگر در درجه اول به نقش کلیدی رهبران دو دولت و ترجیحات حزبی آن ها مربوط بوده است و ثانیا نیازهای راهبردی متقابل به تغییر و تقویت این روابط کمک کرده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که آینده سطح مطلوب روابط در صورت تغییرات در قدرت سیاسی دو دولت و نیز تحولات منطقه ای با درجاتی از عدم اطمینان همراه است.

ابعاد سیاست خارجی هند در قبال مشارکت راهبردی با اسرائیل (۲۰۱۴-۲۰۲۲) Keywords:

واقع گرایی نوکلاسیک , هند , بنیامین نتانیاهو , مودی , مشارکت راهبردی