آسیب شناسی آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه پیام نور

هدف این تحقیق، آسیب شناسی آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه پیام نور همدان در دوران کووید ۱۹ که به روش کیفی با رویکرد پدیدار شناسی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه دانشجویان دانشگاه پیام نور همدان بوده اند. نمونه گیری به صورت هدفمند انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها در ابتدا پس از شناسایی شاخص ها و به منظور تعیین روایی و اعتبار شاخص ها، شاخص هایی استخراج شد و بین ۳۰ نفر از دانشجویان به صورت تصادفی، شاخص ها توزیع شد. نتایج تحقیق طبق مفاهیم استخراج شده برای ارزیابی عوامل زیر ساختی از نظر ۳ نفر از دانشجویان نرم افزارهای ارتباطی عملکرد خیلی، از نظر ۳ نفر عملکرد ضعیف و از نظر ۷ نفر عملکرد مناسب، از نظر ۱۱ نفر عملکرد قوی و از نظر ۶ نفر عملکرد خیلی قوی داشته است. بیشتر پاسخ دهندگان رضایت چندانی از سرعت اینترنت نداشته اند. برای ارزیابی عوامل آسیب های آموزشی میانگین شاخص های مشاوره آموزشی، اثربخشی دروس عملی، منابع مورد استفاده اساتید، حفظ سبک تدریس سنتی، تقویت انگیزه یادگیری، پیشرفت تحصیلی، ارتباط استاد – شاگردی، اثربخشی دروس نظری و درگیری پایین دانشجو در دروس عملی از نظر دانشجویان در سطح بسیار ضعیفی قرار دارند. همچنین برای ارزیابی عوامل آسیب های ارزشیابی بیشتر پاسخ های دانشجویان برای طیف های خیلی ضعیف و ضعیف اختصاص یافته است.نتایج حاصل از کدگذاریهای باز، محوری و گزینشی مصاحبه ها به قرار زیر است : ۱-مقوله های زیر ساختی،۲- آموزشی و۳- ارزشیابی تقسیم بندی شد گردید.

آسیب شناسی آموزش مجازی از دیدگاه دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه پیام نور Keywords:

آموزش مجازی , آموزش الکترونیکی , دانشگاه پیام نور , آسیب شناسی.