سواد رسانه ای در ایران به طور رسمی در curriculum آموزشی گنجانده نشده، اما در سال های اخیر تلاش هایی برای گنجاندن آن در برنامه های درسی صورت گرفته است. به ویژه با توجه به رشد فضای مجازی و رسانه های دیجیتال، اهمیت این موضوع بیشتر احساس می شود.چالش ها: محدودیت ها و سانسور محتوا در رسانه ها، عدم آگاهی کافی معلمان و عدم وجود برنامه های جامع و یکپارچه از مهم ترین چالش ها هستند. تدریس عملی: در کلاس های درس، بیشتر تاکید بر اطلاعات و محتوای نظری نسبت به تجارب عملی و تحلیل رسانه ها وجود دارد.وضعیت موجود:در ژاپن به خوبی از اهمیت
سواد رسانه ای آگاه است و این موضوع در برنامه های آموزشی و فعالیت های فرهنگی مورد توجه قرار گرفته است.روش های آموزشی: آموزش
سواد رسانه ای به عنوان بخشی از آموزش های عمومی و مهارت های زندگی محسوب می شود. دانش آموزان با تحلیل رسانه ها و نحوه استفاده از آن ها آشنا می شوند.چالش ها: گاهی اوقات تمرکز بر تکنولوژی های جدید و رسانه های دیجیتال باعث می شود که تاکید بر
سواد رسانه ای سنتی کاهش یابد.وضعیت موجود: درکانادا به طور گسترده ای بر
سواد رسانه ای تاکید دارد و این موضوع در نظام آموزشی به عنوان یک مولفه کلیدی شناسایی می شود.روش های آموزشی: آموزش
سواد رسانه ای به عنوان یک جزء ضروری در محتوای درسی از ابتدایی تا دبیرستان گنجانده شده است. برنامه های متنوعی برای آموزش تفکر انتقادی، تحلیل رسانه ها و مسئولیت پذیری در استفاده از آن ها وجود دارد.چالش ها: با وجود وجود چنین برنامه هایی، مسائلی همچون دیجیتال سازی سریع و نیاز به به روزرسانی سیستم آموزشی همچنان چالش برانگیز باقی مانده اند.ایران در حال توسعه زیرساخت های
سواد رسانه ای خود است، ولی هنوز نیاز به کار مستمر و فرآیندهای آموزشی پیشرفته دارد.ژاپن یک رویکرد نسبتا پراکنده دارد که می تواند به سمت یک برنامه جامع تر حرکت کند.کانادا به عنوان کشوری پیشرو در این زمینه، مدلی موفق و جامع از
سواد رسانه ای را در نظام آموزشی اش پیاده سازی کرده است.. بر پایه نتایج، بومی سازی آموزش
سواد رسانه ای مهم ترین ضرورت پرداختن به این آموزش در مدارس است. همچنین محتوای آموزشی باید ازصافی ویژگی های فرهنگی کشور عبورکند .یافته ها نشان داده استکه در الگوی آموزش
سواد رسانه ای برای دانش آموزان دو نهادآموزش و پرورش وصداوسیما نقش به سزایی دارند. برنامه درسی و محتوای
سواد رسانه ای در نظامهای آموزشی
کانادا و ژاپن،حکایت ازروش معقول و سیستماتیک می کند، اما در ایران هنوز این روش جای تامل و بازنگری دارد.