بررسی تاثیر روش های تدریس بر یادگیری دانش آموزان

دانش آموزان به دلیل ویژگی های شناختی و انگیزشی خاص خود، نیازمند روش های تدریسی هستند که با نیازها و توانمندی های آن ها همخوانی داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر روش های تدریس مختلف بر یادگیری دانش آموزان تیزهوش انجام شده است. در این پژوهش مروری نظام مند، مطالعات انجام شده در زمینه ی رابطه ی بین روش های تدریس و یادگیری دانش آموزان تیزهوش، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهند که روش های تدریس فعال، اکتشافی، مسئله محور، و مبتنی بر تفکر انتقادی، بیشترین تاثیر مثبت را بر یادگیری دانش آموزان تیزهوش دارند. این روش ها با ایجاد چالش های ذهنی، تحریک حس کنجکاوی، و فراهم کردن فرصت هایی برای یادگیری عمیق و مستقل، به دانش آموزان تیزهوش کمک می کنند تا از حداکثر توانمندی های خود استفاده کنند. در مقابل، روش های تدریس سنتی و معلم-محور، که بر انتقال یک طرفه ی اطلاعات تاکید دارند، معمولا تاثیر کمتری بر یادگیری این دانش آموزان دارند و حتی ممکن است منجر به کاهش انگیزه و دلزدگی آن ها شوند. در پایان، پیشنهاداتی برای استفاده ی بهینه از روش های تدریس مناسب دانش آموزان تیزهوش ارائه شده است.