مقایسه تاثیر روش های تدریس ارتباطی و دستورمحور بر یادگیری زبان انگلیسی در مدارس متوسطه

با توجه به اهمیت روزافزون یادگیری زبان انگلیسی در دنیای معاصر، انتخاب روش های تدریس موثر و کارآمد برای دانش آموزان در مدارس متوسطه امری ضروری به نظر می رسد. این پژوهش به بررسی تاثیر دو روش اصلی تدریس زبان انگلیسی، یعنی روش دستورمحور و روش ارتباطی، بر یادگیری زبان انگلیسی در مدارس متوسطه پرداخته است. روش دستورمحور که بیشتر بر قوانین گرامری و ساختارهای زبان تمرکز دارد، به عنوان یک روش سنتی در تدریس زبان شناخته می شود، در حالی که روش ارتباطی با تاکید بر تعامل واقعی و استفاده از زبان در موقعیت های کاربردی، به عنوان یک رویکرد نوین شناخته می شود.این مطالعه ابتدا به معرفی ویژگی ها و اصول هر یک از این روش ها پرداخته و سپس تاثیرات آن ها را بر جنبه های مختلف یادگیری زبان از جمله مهارت های گفتاری، شنیداری، نوشتاری و خواندن بررسی کرده است. نتایج نشان می دهد که در مقایسه با روش دستورمحور، روش ارتباطی به طور موثرتری انگیزه و علاقه دانش آموزان را افزایش داده و مهارت های زبانی آن ها را در موقعیت های واقعی بهبود می بخشد. علاوه بر این، در این پژوهش به چالش های موجود در اجرای این روش ها در مدارس، از جمله مشکلات کمبود منابع آموزشی، مقاومت معلمان به تغییرات و مشکلات انگیزشی دانش آموزان اشاره شده و راهکارهایی برای غلبه بر این چالش ها ارائه گردیده است.در نهایت، پژوهش به نقش سیاست گذاری آموزشی و حمایت از معلمان برای استفاده بهینه از روش های نوین تدریس زبان انگلیسی تاکید کرده است. این مطالعه نشان می دهد که برای تحقق نتایج مثبت در تدریس زبان انگلیسی، نیاز به همکاری میان معلمان، مدیران مدارس، و سیاست گذاران آموزشی است. استفاده از ابزارهای دیجیتال و آموزش های مستمر برای معلمان از دیگر عوامل مهم در موفقیت روش های نوین تدریس است که می تواند به ارتقای کیفیت یادگیری زبان در مدارس متوسطه کمک کند.

مقایسه تاثیر روش های تدریس ارتباطی و دستورمحور بر یادگیری زبان انگلیسی در مدارس متوسطه Keywords:

روش های تدریس زبان انگلیسی , دستورمحور , ارتباطی , یادگیری زبان , انگیزه دانش آموزان , چالش ها و راهکارها.