بررسی نقش و تاثیرات قصه گویی و داستان سرایی در رشد شناختی و زبانی کودکان و دانش آموزان ابتدایی abstract
قصه گویی و
داستان سرایی از دیرباز یکی از موثرترین ابزارهای آموزشی در فرهنگ های مختلف بوده و نقش قابل توجهی در شکل گیری شخصیت، تقویت مهارت های شناختی و ارتقای توانایی های زبانی کودکان ایفا کرده است. از نخستین سال های زندگی، کودکان با شنیدن قصه ها وارد دنیای تخیل و تفکر می شوند و این تعامل ذهنی، علاوه بر گسترش دامنه واژگان، موجب تقویت توانایی های شناختی نظیر تفکر انتقادی، تحلیل، پیش بینی و حل مسئله می شود. قصه ها، به عنوان پلی میان دنیای واقعیت و تخیل، سبب تحریک حس کنجکاوی و تقویت مهارت های پردازش اطلاعات در ذهن کودکان می شوند و درک آنها از مفاهیم انتزاعی و عینی را افزایش می دهند. از سوی دیگر،
داستان سرایی به عنوان یک فعالیت تعاملی، فرصت هایی را برای کودکان فراهم می آورد تا مهارت های زبانی خود را در قالب بیان احساسات، توصیف وقایع و ارائه نظرات پرورش دهند. شنیدن داستان های متنوع، علاوه بر تقویت درک شنیداری، باعث گسترش دامنه واژگان، بهبود ساختار جملات و توانایی بیان نظرات به صورت واضح و دقیق می شود. همچنین، قصه ها نقش مهمی در آموزش مفاهیم اخلاقی، تقویت مهارت های اجتماعی و شکل دهی رفتارهای مطلوب در کودکان دارند. کودکان از طریق همذات پنداری با شخصیت های داستان، رفتارهای مناسب و نامناسب را می آموزند و می توانند آن را در موقعیت های واقعی زندگی پیاده کنند.
رشد شناختی و زبانی کودکان در دوره ابتدایی، که دوران طلایی شکل گیری مهارت های یادگیری است، تحت تاثیر مستقیم شیوه های آموزشی از جمله
قصه گویی و
داستان سرایی قرار دارد. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی نقش و تاثیرات
قصه گویی و
داستان سرایی در
رشد شناختی و زبانی کودکان و
دانش آموزان ابتدایی پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که کودکانی که در معرض قصه ها و روایت های خلاقانه قرار می گیرند، توانایی های زبانی پیشرفته تری دارند و در فرآیند تفکر منطقی، استدلال، و حل مسائل پیچیده موفق تر عمل می کنند. علاوه بر این،
داستان سرایی مهارت های ارتباطی را تقویت کرده و کودکان را به تعامل سازنده تر با محیط پیرامون و افراد جامعه ترغیب می کند.