ضرورت به کارگیری رویکردهای نوین روانشناسی تربیتی و انگیزشی در آموزش ابتدایی abstract
مقاله حاضر به بررسی ضرورت به کارگیری رویکردهای نوین
روان شناسی تربیتی و انگیزشی در
آموزش ابتدایی می پردازد. با توجه به تحولات سریع در عرصه آموزش و نیازهای متنوع دانش آموزان در عصر حاضر، استفاده از رویکردهای نوین
روان شناسی تربیتی و انگیزشی به عنوان راه حلی موثر برای بهبود کیفیت آموزش و یادگیری در مقطع ابتدایی مطرح شده است. این مقاله با مرور نظریه های
روان شناسی تربیتی مانند
نظریه خودتعیین گری (SDT)، نظریه های انگیزشی و رویکردهای سازنده گرایی، به تحلیل نقش این رویکردها در ایجاد محیط های یادگیری موثر و انگیزه بخش برای دانش آموزان می پردازد. یافته ها نشان می دهند که به کارگیری این رویکردها می تواند به افزایش مشارکت دانش آموزان، تقویت انگیزه درونی، پرورش مهارت های شناختی و اجتماعی و ایجاد نگرش مثبت نسبت به یادگیری کمک کند. همچنین، این مقاله بر اهمیت آموزش معلمان در استفاده از این رویکردها و طراحی برنامه های درسی انعطاف پذیر و متناسب با نیازهای فردی دانش آموزان تاکید می کند. در نهایت، پیشنهاداتی برای سیاست گذاران و دست اندرکاران آموزشی جهت به کارگیری موثر این رویکردها ارائه شده است.