یکی از چالشهای مهم در زمینه مسئولیت مدنی، جبران زیانهای معنوی است. در جوامع اولیه بشری خسارات وارده به افراد منحصر به خساراتی بود که قابل سنجش بودند، بدون بیدان دیگر مدادی بودند و می شد آنها را اندازه گرفت ولی به مرور زمان و با پیشرفت جوامع، دامنه خسارات حاصله از عمل عمدی نیز وسعت بیشتری یافت. در حال حاضر غالب نظامهای حقوقی از جمهوری اسلامی ایران، اصل جبران زیانهای معنوی را پذیرفته اند. هرچند هیچکس در این اصل تردید ندارد، اما در مورد شیوه های جبران زیانهای معنوی اختلاف نظرات بسیار زیاد وجود دارد. به طور کلی
روشهای جبران خسارت به روشهای مالی جبران خسارت و روشهای غیرمالی جبران خسارت قابل تقسیم است. پرداختن به این موضوع و دستیابی به راه کارهای آن از اهمیت خاصی برخوردار است. هم اکنون ضمن پذیرش اصل لزوم جبران
خسارت معنوی تمایل چندانی به جبران زیانهای معنوی از طریق تقویم
خسارت معنوی و پرداخت پولی آن ندارند گرچه آرا و احکام قضایی صادر شده از محاکم مبندی بر تدارک ضدرق و زیادان معنوی به شیوه جبران نقدی بارقه امیدی بر تغییر نگرش در پذیرش دعاوی مطالبه
خسارت معنوی و ایجاد عرف و رویه قضایی به وجود آورده است. هدف این پژوهش، بررسی و شناسایی طرق جبران خسارات معنوی و ارائه عادلانه ترین طرق جبران زیانهای معنوی است که از روش، تحقیق توصیفی بر مبنای کتابخانه ها استفاده شده است.