میزان بهره برداری از محیط زیست از دیدگاه فقه و حقوق موضوعه
Publish Year: 783
Type: Journal paper
Language: English
View: 62
This Paper With 29 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_CSJLP-7-1_005
Index date: 6 April 2025
میزان بهره برداری از محیط زیست از دیدگاه فقه و حقوق موضوعه abstract
هدف این تحقیق، بررسی فقهی و حقوقی میزان بهره برداری از محیط زیست است. در این راستا، این مقاله با رویکرد توصیفی و تحلیلی انجام شده است. با توجه به نتایج به دست آمده، از دیدگاه فقه و اصول دینی، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان یک تکلیف اخلاقی و دینی مطرح شده و بر مسئولیت های فردی و جمعی مردم و دولت تاکید می شود. این مسئولیت ها شامل رعایت اصول اخلاقی در بهره برداری از منابع طبیعی و جلوگیری از فساد در زمین است. در این زمینه، آیات قرآن و احادیث نبوی به وضوح بر لزوم حفاظت از طبیعت و تعهد به حفظ آن تاکید دارند. از منظر حقوقی، حقوق نسل های آینده به عنوان یک حق انسانی شناخته شده و بر لزوم ایجاد و رعایت سیاست ها و قوانین حفاظت از محیط زیست تاکید می شود. قوانین و مقررات ملی، از جمله قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست و قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا و دیگر قوانین در این حوزه، به طور مشخصی میزان بهره برداری از محیط زیست را تنظیم کرده و به دنبال کاهش آلودگی و حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی هستند. در این تحقیق به بررسی مسئولیت های خاصی که هر یک از این دیدگاه ها به مردم و دولت واگذار می کند، پرداخته و اهمیت ویژه ای به اقداماتی داده است که به حفظ تنوع زیستی، کاهش آلودگی، مدیریت پایدار منابع طبیعی و اجرای سیاست های موثر برای تضمین حقوق نسل های آینده در بهره برداری از محیط زیست می پردازد. در پایان نیز پیشنهاداتی مبتنی بر همکاری و هم افزایی بین مردم و دولت، در راستای ایجاد یک محیط زیست سالم و پایدار برای نسل های آینده ارایه شده است. هدف این تحقیق، بررسی فقهی و حقوقی میزان بهره برداری از محیط زیست است. در این راستا، این مقاله با رویکرد توصیفی و تحلیلی انجام شده است. با توجه به نتایج به دست آمده، از دیدگاه فقه و اصول دینی، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی به عنوان یک تکلیف اخلاقی و دینی مطرح شده و بر مسئولیت های فردی و جمعی مردم و دولت تاکید می شود. این مسئولیت ها شامل رعایت اصول اخلاقی در بهره برداری از منابع طبیعی و جلوگیری از فساد در زمین است. در این زمینه، آیات قرآن و احادیث نبوی به وضوح بر لزوم حفاظت از طبیعت و تعهد به حفظ آن تاکید دارند. از منظر حقوقی، حقوق نسل های آینده به عنوان یک حق انسانی شناخته شده و بر لزوم ایجاد و رعایت سیاست ها و قوانین حفاظت از محیط زیست تاکید می شود. قوانین و مقررات ملی، از جمله قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست و قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا و دیگر قوانین در این حوزه، به طور مشخصی میزان بهره برداری از محیط زیست را تنظیم کرده و به دنبال کاهش آلودگی و حفاظت از محیط زیست و منابع طبیعی هستند. در این تحقیق به بررسی مسئولیت های خاصی که هر یک از این دیدگاه ها به مردم و دولت واگذار می کند، پرداخته و اهمیت ویژه ای به اقداماتی داده است که به حفظ تنوع زیستی، کاهش آلودگی، مدیریت پایدار منابع طبیعی و اجرای سیاست های موثر برای تضمین حقوق نسل های آینده در بهره برداری از محیط زیست می پردازد. در پایان نیز پیشنهاداتی مبتنی بر همکاری و هم افزایی بین مردم و دولت، در راستای ایجاد یک محیط زیست سالم و پایدار برای نسل های آینده ارایه شده است.
میزان بهره برداری از محیط زیست از دیدگاه فقه و حقوق موضوعه Keywords:
