بازی و یادگیری در آموزش ابتدایی

بازی کردن مهمترین و طبیعی ترین فعالیت روزمره کودک است، کودکان تا سن ورود به مدرسه اکثر تجارب و داشته های خود را از طریق بازی و به صورت تعاملی کسب کرده اند، کودکان در هنگام بازی بدور از استرس های معمول محیط های آکادمیک با حضور ذهن بالا و بدور از خستگی، بی میلی و خمودگی آمادگی جذب و یادگیری مفاهیم جدی را داشته و آن را به صورت شناختی و همیشگی به خاطر خواهند سپرد. بکارگیری آموزش از طریق بازی در کلاس های دبستانی باعث جذب سریع کودکان به مدرسه شده و باعث اعتماد و علاقه کودک به مدرسه اش خواهد شد. کودکان در بازی ها به راحتی نقش خود را پذیرفته و وارد یک روند تعاملی-شناختی خواهند شد که علاوه بر عمق دار شدن و پایدار ماندن مفاهیم منتقل شده، باعث افزایش اعتماد به نفس و شکوفایی استعدادهای کودکان خواهد شد.

بازی و یادگیری در آموزش ابتدایی Keywords:

فعالیت , کودک , آکادمیک , اعتماد به نفس