بررسی تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سیرجان در دوره صفویه

سیرجان اولین شهر حاکمنشین دوره صفویه بود و به دلیل برخورداری از تنوع طبیعی، قناتهای فراوان، زمین های حاصل خیز، معادن غنی، تولید کرک و پشم مرغوب، دامپروری پررونق و قرار گرفتن بر سر راه شهرهای شیراز، کرمان، یزد و بندرعباس، در دوره صفوی اهمیت قابل توجه ی داشت و از شهرهای مهم نیمه جنوبی کشور به شمار میرفت. با ورود ایالت و عشایر به سمت این منطقه بهو یژه در دوران شاه عباس اول که مسیر جادههای تجاری را به سمت جنوب و سیرجان و کرمان تغییر داد، بازرگانان خارجی نیز بیشتر به سیرجان و کرمان توجه کردند و کرک و پشم مرغوب کرمان مستقیما به اروپا صادر می شد و بافت قالی، درآمد این منطقه را افزایش داد. از سوی دیگر، کرمان و سیرجان در مسیر سپاهیانی قرار داشتند که به شرق و مناطقی از قبیل قندهار اعزام می شدند و به همین دلیل از اهمیت استراتژیکی نیز برخوردار بود. این روند تا پایان دوره صفوی ادامه داشت، اما حمله افغانها که باعث ویرانی ایالت کرمان شد، به سیرجان نیز آسیب زیادی وارد کرد. این پژوهش با استفاده از روش تاریخی، توصیفی و کتابخانهای درصد درصد پاسخگویی به این پرسش است که جایگاه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی سیرجان در دوره صفویه چگونه ارزیابی می شود؟ یافته های پژوهش نشان میدهد که هرچند سیرجان در منابع تاریخی تحتالشعاع شهر کرمان بود و اطلاعات چندانی در مورد این شهر حتی در تواریخ محلی کرمان یافت نمی شود، اما به دلیل قابلیتهای اقتصادی و موقعیت استراتژیک خود، از جایگاه مهمی در ایالت کرمان و نیمه جنوبی کشور برخوردار بوده است.

بررسی تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سیرجان در دوره صفویه Keywords:

سیرجان , کرمان , صفویه , تجارت خارجی , ایل افشار