سیمای مسیح در اشعار صائب تبریزی

فرهنگ و ادبیات ایران، از آغاز ظهور عیسی مسیح، توجه ویژه­ای به او و دین مسیحیت داشته ­است. این ویژگی، بنا به دلایل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و عقیدتی، در عصر صفویه برجسته­تر شده ­است. صائب که بزرگ­ترین شاعر این عصر است، در انعکاس این ویژگی در اشعارش سهم بیشتری دارد. در این مقاله، با شیوه توصیفی تحلیلی، حوادث زندگی مسیح در مجلدات شش گانه دیوان او بررسی شده است. یافته ها نشان داد که ویژگی­های دینی عصر صائب، نگاه عرفانی و اخلاق­گرای او، دلبستگی مخاطبان شعر صائب به مسیح و دین مسیحیت، و سرانجام تمایل صائب به مضمون­سازی و نازک خیالی و اشراف او به وقایع زندگی پیامبران آسمانی در ارائه تصویری کامل از سیمای مسیح نقش اساسی داشته­ است. او با اشاره به زندگی مسیح و دیگر فرستادگان الهی، درپی نزدیک کردن ادیان و مذاهب به یکدیگر است؛ هدفی که نیاز امروز جامعه جهانی است.

Keywords:

Persian poetry , Safavid era , Indian style , image of Christ , Sâeb Tabrizi , شعر فارسی , عصر صفویه , سبک هندی , سیمای مسیح , صائب تبریزی