تحلیل شاخصهای کیفیت زندگی شهری ساکنین محدوده شمالغرب شیراز

ازجمله مسائل حال حاضر برخی شهرهای جدید عدم ماندگاری جمعیت آنها و تمایل به مهاجرت ساکنان آن است. در طول سالیان اخیر عواملی چون توسعه بیرویه شهرنشینی، مهاجرت و افزایش جمعیت موجب دگرگونیهایی در ساختار زندگی شهری و به وجود آمدن بافتهایی با تراکم جمعیتی و ساختمانی بالا در کشور شده است. در بسیاری از موارد عدم توجه به شرایط ایجاد کیفیتهای سکونتی در این بافتها زمینه زوال زندگی در این محدودهها را به وجود آورده است. میزان موفقیت در جذب جمعیت از نقاط مختلف به کم و کیف خدمات رفاهی، زیرساختی، دسترسی داشتن به مراکز تفریحی و تجاری مرتبط بوده و کیفیت زندگی از مهمترین عوامل تعیین کننده پایداری جمعیت آنها به شمار میآید. شهرکها برجهت جریان مهاجرت در شبکه شهری تاثیر دارند، به گونهای که با افزایش سطح عرصه طرح توسعه به نسبت خانوارهای موجود در شهرهای کشور، میزان نرخ رشد جمعیت و جمعیتپذیری افزایش مییابد. هدف نهایی این مقاله تحلیل شاخص های کیفیت زندگی ساکنین در محدوده شمالغرب شیراز است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ تجزیه و تحلیل و ماهیت توصیفی است. جامعه آماری محدوده مورد مطالعه ۱۸۹۰۸۰ نفر و حجم نمونه مطابق فرمول کوکران ۳۸۴ .نفر است با استفاده از نرم افزار spss و آزمونهای دوجمله ای و فریدمن دادههای پرسش نامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج آزمون دو جملهای بیانگر شرائط مطلوب ابعاد اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی و نامناسب بودن شرائط بعد اقتصادی است. در ضمن مطابق آزمون فریدمن و بر اساس رتبه بندی صورت گرفته به ترتیب ابعاد زیست پذیری با امتیاز ۵۳/۳ ، کالبدی۷۲/۲ ، اجتماعی۰۰/۲ و اقتصادی با امتیاز۷۵/۱ حائز رتبههای اول تا چهارم گرفتند.

Keywords:

کیفیت زندگی شهری , جمعیتپذیری , شهر جدید , محور شمال غرب شیراز