اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی- رفتاری بر خودارزشمندی زنان مطلقه

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی- رفتاری بر خودارزشمندی و انسجام روانشناختی زنان مطلقه انجام شد. در این پژوهش از طرح شبه آزمایشی با پیشآمون و پس آزمون استفاده شد. جامعه آماری شامل زنان مطلقه که در تابستان ۱۴۰۳ به مرکز نویدزندگی برای مشاوره طلاق مراجعه کرده بودند. نمونه آماری شامل۳۰ نفر که به صورت نمونهگیری غیرداوطلبانه از بین این زنان با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرارگرفتند که گروه آزمایش ۹ جلسه آموزش۵/۱ ساعته دریافت کردند اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند و درنهایت دو گروه در پسآزمون مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کروکر و همکاران (۲۰۰۳) و پرسشنامه حسانسجام روانشناختی آنتونوسکی (۱۹۸۷) بود. داده ها با تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد آموزش گروهی مبتنی بر درمان شناختی - رفتاری برخودارزشمندی و انسجام روانشناختی زنان مطلقه موثر است (۰۵/۰P<).

Keywords:

درمان شناختی- رفتاری , خودارزشمندی , انسجام روانشناختی , زنان مطلقه