روش شناسی اندرکنش رودخانه های کن و درکه با آبخوان تهران

در پژوهش حاضر اندرکنش رودخانه های کن و درکه و آبخوان تهران با استفاده از داده های مینی پیزومتر، اندازه گیری دبی، دوربین حرارتی، سنجش های هیدروشیمیایی و ایزوتوپی، هیدروگراف ایستگاه های آب سنجی، نقشه تراز سطح ایستابی و مقایسه داده های دبی رودخانه و تراز سطح ایستابی آبخوان ارزیابی شده است. برداشت های صحرایی از هشت ایستگاه در رودخانه کن و دو ایستگاه در رودخانه درکه در آبان ۱۴۰۰ و خردادماه ۱۴۰۱ انجام شده است. با توجه به تاثیر عوامل طبیعی و انسانی در حوضه های آبریز کن و درکه، مینی پیزومتر ابزاری کارآمد و مناسب برای تعیین حجم آب مبادله شده بین این دو رودخانه و آبخوان دشت تهران است اگرچه در تمام مسیر امکان استفاده از آن وجود ندارد. استفاده از دوربین حرارتی بدلیل امکان تعیین مناطق تغذیه و تخلیه آبخوان در تمام طول مسیر رودخانه ها (سنگی و بتنی) مورد بررسی و در فصل های مختلف سال برای تکمیل داده های حاصل از مینی پیزومتر ضروری است. نتایج حاصل از تمامی سنجش های ارتباط رودخانه های کن و درکه با آبخوان دشت تهران و تغذیه آبخوان توسط رودخانه ها را تایید می کنند.

Keywords:

اندرکنش آب های سطحی و زیرزمینی , مینی پیزومتر , دوربین حرارتی , رودخانه های کن و درکه , آبخوان تهران