مقایسه اثر منعقدکنندهای پلیآلومینیمکلراید (PAC) و آلوم: در شرایط مختلف دوزهای منعقدکننده ها، pH و دما در انعقادسازیرودخانه کارون

در این مقاله دو منعقدکنند های پلیآلومینیمکلراید(PAC) وآلوم در این تحقیق استفاده شده است.بررسی اثر دوز های مختلف منعقد کنندها،دماها و pHها درفرآیند انعقاد سازی،برای بدست آوردن تاثیر آنها روی رفتار انعقاد سازی و بدست آوردن شرایط عملیاتی بهینه فرآیند تصفیه آب رودخانه کارون به عنوان منبع آب شهری با کدورت NTU 100-27 بررسی گردید.تاثیر پارامتر های دوز منعقد کننده ها،دماها،pHها روی فرآیند انعقاد سازی توسط آزمایش های جارصورت گرفت وکدورت،pH،EC،ازنمونه ها بوسیله pH متر و EC متربرای تعیین شرایط بهینه عملیاتی،و حذف کدورت به عنوان مهمترین عامل جهت بررسی اثرپارامترهای دوز منعقد کننده ها،دماها وpHها روی فرآیند انعقاد سازی گردید. درشرایط مشابه،نتایج جارتست نشان می دهد که PACعملکرد بهتری در کاهش کدورت و تغییرات pH کمتری نسبت به آلوم داشت.کاهش کدورت با دوزمنعقد کننده ارتباط معکوس ضعیفی داشت.دوزبهینه PAC و آلوم به ترتیبmg/l 7 و 10،pHبهینه 8 و7می باشد و با افزایش دما کدورت کاهش یافته که PAC در دماهای بالا و پایین نتایج بهتری نسبت به آلوم داشت.در شرایط یکسان غلظت یون آلومینیوم باقیمانده با مصرف PAC،در مقایسه با آلوم،کاهش می یابد.با توجه به نتایج بدست آمده،PAC عملکرد بهتری در مقایسه با آلوم در انعقاد سازی تصفیه آب رود خانه کارون اهوازدر شرایط دوز منعقد کننده ها،دماها وpHها دارد.

Keywords:

انعقادسازی , پلیآلومینیومکلراید , آلوم , کدورت