میزان آگاهی فارغ التحصیلان دانشگاهی ایران از انرژی های تجدیدپذیر و جهت گیری های جدید آموزشی جهت ارتقاء آن

در سال های اخیر نگرانی ها در خصوص رشد بالای مصرف انرژی های تجدیدناپذیر از منابع فسیلی و آلودگی های ناشی از آن افزایش یافته است. با توجه به موقعیت جغرافیایی و سایر مزیت های استراتژیک، ایران جایگاه مناسبی برای گسترش تولید و مصرف انرژی های تجدیدپذیر دارد. توسعه انرژی های تجدید پذیر در کشور نیازمند سیاست گذاری صحیح، استراتژی های مناسب، تأمین مالی، آموزش و ارتقاء فرهنگ عمومی جامعه و در نهایت برنامه ریزی منسجم می باشد. توسعه انرژی های تجدیدپذیر فرصت های شغلی متنوع و جدیدی را در کشور ایجاد خواهد نمود. استفاده از فرصت های شغلی ایجاد شده نیاز مبرم به آموزش های تخصصی در زمینه های مختلف مربوط به توسعه و بهره برداری از سیستم های مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر خواهد داشت. اگر از هم اکنون برنامه ریزی آموزشی مناسب صورت نگیرد، تقاضای ناگهانی به متخصصینی که قادر باشند طراحی، نصب و نگهداری چنین سیستم هایی را بر عهده گیرند بی پاسخ مانده و در میزان گرایش جامعه به استفاده و اعتماد به سیستم های مبتنی بر انرژی های تجدیدپذیر تأثیر منفی خواهد گذاشت. این مطالعه میزان آگاهی فارغ التحصیلان دانشگاهی که جذب صنعت نفت شده اند را بررسی می کند. برای این منظور پرسش نامه ای در اختیار این افراد قرار گرفته است. پرسش نامه شامل سوال هایی است که میزان آگاهی این افراد از منابع انرژی تجدیدپذیر را سنجش می کند. داده های به دست آمده با نرم افزار SPSS پردازش گردیده است. در نهایت جهت گیری های جدیدی که می بایست جهت افزایش آگاهی فارغ التحصیلان در نظر گرفته شود، تشریح می گردد.

Keywords:

انرژی تجدیدپذیر , برنامه آموزشی , مهندسی انرژی تجدیدپذیر , مطالعات انرژی