ردپای محیط زیستی آب گندم در سیستم های مختلف آبیاری در اقلیم های مختلف

ارزیابی ردپای محیط زیستی آب (WF) محصولات کشاورزی اهمیت زیادی در شناسایی پتانسیل های بهبود در چرخه عمر محیط زیستی آن ها دارد. در این مطالعه، با استفاده از مفهوم ارزیابی چرخه حیات (LCA)، میزان WF محیط زیستی گندم در پنج اقلیم فراخشک (HA)، خشک (A)، نیمه خشک (SA)، نیمه مرطوب (DSH) و مرطوب (H) و روش های آبیاری فارو (FI)، قطره ای (DI) و بارانی (SI) بررسی شد. برای هر اقلیم و روش آبیاری، شاخص های کلیدی شامل مقدار آب مصرفی، تاثیرات محیط زیستی ناشی از مصرف منابع آب و پایداری منابع آب برای تولید یک تن گندم بررسی شد. بالاترین آسیب به سلامتی بشر، کیفیت اکوسیستم و منابع محیط زیستی به روش Pfister به میزان (DALY) ۰۰۱۴/۰ ، (PDF*m۲yr) ۲۱۰۹ و (MJ urplus) ۱۳۲۵۴ و شاخص ردپای آب در روش Hoekstra (m۳) ۳۲۱۶، تخریب آب شیرین در روش Berger به میزان (m۳) ۱۷۹۲ و ردپای کمبود آب در روشAWARE (m۳) ۱۲۵۱۰۷در گزینه HA.SI بدست آمد. در سناریوی DI.SA شرایط مساعد جهت افزایش عملکرد و کاهش نهاده های مصرفی و همچنین در سناریوی DSH.SI و H.SI استفاده بیشتر از آب سبز باعث کاهش ۶۰%-۵۰% ردپای آب نسبت به میانگین در تمام روش های مورد بررسی شد. با توجه به شاخص های عملکرد محصول، بهره وری آب و ردپای مستقیم و غیرمستقیم آب و اثرات زیست محیطی گزینه SA.DI به عنوان پایدارترین شرایط جهت کشت گندم است. هر رویکرد، از Pfister تا Hoekstra، بینش های منحصر به فردی را در مورد مصرف آب و تاثیرات کمبود ارائه می دهد لذا نتایج این مطالعه نیاز به در نظر گرفتن چندین دیدگاه برای دریافت یک تصویر کامل از ردپای آب محصولات را برجسته می کند.

Keywords:

تخلیه منابع , تنش آبی , پایداری منابع , ردپای آب