نقش منابع طبیعی و محیط زیست در امنیت غذایی

امنیت غذایی به عنوان یکی از ارکان بنیادین توسعه انسانی و پایدار، در گرو بهره برداری عادلانه، پایدار و کارآمد از منابع طبیعی و حفاظت از محیط زیست است. آب، خاک، پوشش گیاهی و تنوع زیستی، از اصلی ترین عوامل محیطی موثر بر تولید، توزیع و پایداری منابع غذایی به شمار می آیند. تخریب این منابع در اثر فشارهای انسانی، توسعه ناپایدار، تغییرات اقلیمی و آلودگی های زیست محیطی، توان زیست بوم ها در تامین نیازهای غذایی را به طور جدی کاهش داده است. از سوی دیگر، گسترش کشاورزی صنعتی، مصرف بی رویه منابع طبیعی، و نادیده گرفتن ظرفیت های اکولوژیکی، موجب بروز بحران هایی مانند فرسایش خاک، کمبود آب، از بین رفتن تنوع زیستی و افزایش ناپایداری غذایی شده است. این مقاله با تحلیل داده ها و پژوهش های به روز، به بررسی پیوندهای علی میان منابع طبیعی، وضعیت محیط زیست و امنیت غذایی می پردازد و نشان می دهد که بدون مدیریت یکپارچه، زیست محور و بلندمدت منابع پایه، دستیابی به امنیت غذایی فراگیر و پایدار امکان پذیر نخواهد بود. در پایان، راهبردهایی چون کشاورزی اقلیم هوشمند، احیای منابع تخریب شده، سیاست گذاری هماهنگ بین بخشی و توانمندسازی جوامع محلی به عنوان الزامات کلیدی برای ارتقای امنیت غذایی مبتنی بر حفاظت از منابع طبیعی پیشنهاد می شود.

Keywords:

امنیت غذایی , منابع طبیعی , محیط زیست , تغییرات اقلیمی , تنوع زیستی , پایداری