بررسی مروری تاثیر آموزش معکوس بر یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان (مرور نظام مند)

این مقاله مروری با هدف بررسی نظام مند تاثیر آموزش معکوس بر ابعاد مختلف یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان انجام شده است. آموزش معکوس، رویکردی نوین در آموزش است که در آن محتوای درسی سنتی (مانند سخنرانی ها) به صورت برون کلاسی ارائه شده و زمان کلاس به فعالیت های فعالانه و تعاملی، حل مسئله، و همکاری اختصاص می یابد. یادگیری خودتنظیمی نیز به توانایی دانش آموزان در هدایت فرآیند یادگیری خود از طریق تنظیم شناختی، انگیزشی، و رفتاری اشاره دارد. این مرور نظام مند با جستجو در پایگاه های داده معتبر علمی و تحلیل مطالعات تجربی انجام شده، به بررسی شواهد موجود پیرامون اثربخشی آموزش معکوس بر مولفه های یادگیری خودتنظیمی مانند خودکارآمدی، اهداف یادگیری، راهبردهای یادگیری، خودنظارتی، و خودارزیابی در میان دانش آموزان در سطوح مختلف تحصیلی می پردازد. نتایج این مرور، درک عمیق تری از چگونگی و میزان تاثیر آموزش معکوس بر تقویت مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان ارائه می دهد و می تواند مبنایی برای طراحی و اجرای برنامه های آموزشی موثرتر باشد.

Keywords:

آموزش معکوس , خودتنظیمی , روش تدریس فعال , روش تدریس تعاملی.