تاثیر تمرینات هوازی بر عملکرد و ساختار قلب موش های نر دیابتی نژاد اسپراگ داولی

چکیده هدف: هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات هوازی بر عملکرد و ساختار قلب در موش های دیابتی از نژاد اسپراگ داولی است. روش: بدین منظور ۸۸ راس موش نر ۲ ماهه نژاد اسپراگ داولی با میانگین وزن ۶±۲۴۰ گرم به طور تصادفی به چهار گروه کنترل و غیر فعال (تعداد ۲۲، CS)، تمرین (تعداد۲۲، T)، دیابت و غیر فعال (تعداد۲۲، DS)و دیابت و تمرین (تعداد ۲۲، DT) تقسیم شدند. گروه T,DT مدت ۱۲ هفته، فعالیت ورزشی روی تردمیل داشتند که در هر هفته ۵ جلسه تمرین طراحی شده بود. . هر جلسه تمرین شامل گرم کردن، دویدن و سرد کردن بود. شدت تمرین از m/min۱۵ شروع وتاm/min ۲۵ ادامه می یافت. همچنین زمان از ۲۰ دقیقه آغاز و به ۶۰ دقیقه می رسید. نمونه گیری خونی در دو نوبت از ورید دمی (ابتدا و انتهای دوره تمرین) جهت مشخص کردن سطوح گلوکز پلاسما، لیپوپروتئین پرچگال (HDL) و کلسترول انجام گرفت. قبل از شروع و در پایان دوره تمرین در هر چهار گروه بافت قلب برداشته و وزن قلب (HW)، وزن بطن چپ (LVW)، نسبت وزن قلب به وزن بدن (HW/BW) و نسبت وزن بطن به وزن قلب (LVW/HW)  اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون آنوا در سطح معناداری ۰۵/۰=α و در صورت معناداری از آزمون تعقیبی توکی بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که توده بطن چپ در گروههای دیابت فعال و تمرین به ترتیب ۲۱% و ۵۰% افزایش داشت. همچنین در گروه های تمرینی و دیابت فعال متغیرهای کلسترول و گلوکز کاهش و متغیرHDL افزایش معنادار پیداکرد (۰۵/۰>P). یافته های پژوهش نشان داد در تغییرات میانگین ضربان قلب، در بین گروه ها، تفاوت معنادار مشاهده می شود. نتیجه گیری: بر اساس این یافته ها می توان اظهار داشت فعالیت ورزشی هوازی روی عملکرد و ساختار قلب بیماران دیابتی (افزایش حجم وضخامت دیواره بطن چپ وکاهش ضربان قلب استراحتی) می تواند تاثیرات مثبتی بر جای بگذارد. با وجود افزایش فشار خون سیستولی در اثر دیابت، تمرینات ورزشی تا حدودی این افزایش را پایین می آورند هرچند تفاوت معناداری بین گروه ها در فشارخون میانگین مشاهده نشد.

Keywords:

واژه های کلیدی: ساختار وعملکرد قلب , دیابت , تمرینات هوازی , استروپتوزوتوسین