انسان به عنوان جانشین خداوند در زمین مانند تمامی موجودات به سوی تکامل تعیین شده اش پیش می رود اما به دلیل گم کردن مسیر هنوز نتوانسته است بر نیروی مخرب خود بر طبیعت تسلط یابد در نتیجه در راستای حرکت در مسیری نادرست باعث نابودی گسترده ی زمین گشته است و نیز می گردد. یکی از عوامل مهم در پایداری و حفاظت منابع طبیعی و
محیط زیست ارتباط ادیان با طبیعت است و شواهد نشان می دهد که کم و بیش حفاظت از منابع در فلسفه و مذاهب مختلف ریشه دارد و می توان از آن به عنوان یکی از بهترین اهرم ها در حفظ منابع طبیعی بهره برد. در همه ی ادیان م مهمتر از همه دین
اسلام به حفظ منابع طبیعی و طبیعت تاکید شده است چنانچه خداوند در آیه 180 سوره آل عمران می فرماید: «وَ الله میراث السموات و الارض » یعنی طبیعت به مثابه میراث الهی است و این نکته ظریف تاکید بر وظیفه سنگین بشر از این میراث گرانقدر دارد. کاملا مشهود است که رسول اکرم (ص) از تمامی علم مربوط به فرایند طبیعت برخوردار بوده است و از تمامی ارتباطات میان موجودات در اکوسیستم و طبیعت آگاه بوده است و طبیعت را نه تنها فاقد شعور نمی دانست بلکه چنانچه در سوره فصلت آیه 53 طبیعت دارای شعور و از نشانه ها و آیات الهی شمرده می شود. با توجه به روش و سیره پیامبر اکرم(ص) اگر و تنها اگر زندگی پیامبر گرانقدرمان الگوی زندگی مسئولان و مردم باشد تخریب طبیعت و رخدادهایی مشابه بعید به نظر می رسد.