درطول قرن گذشته انقلاب صنعتی ،همراه با پیشرفت تکنولوژی درعرصه ارتباطات ،نحوه زندگی مردم را بطور برجسته ای متحول نموده وسرعت خیره کننده پیشرفت تکنولوژی درعرصه
رایانه والکترونیک ،رشد فزاینده تولیدزباله های الکترونیکی دردنیا را با توجه به اینکه عمرمفید آنها بین 2 تا 3 سال بوده ،باعث شده است . ترکیبات سمی موجوددرپسماندهای الکترونیک تحت عنوان بردمدارهای چاپی شامل فلزات سنگین نظیر سرب ،کادمیوم ،باتری های حاوی کادمیوم ،لوله های پرتوکاتدی با اکسیدسرب وباریم ،کابل های مسی روکش دار وپوشش های پلاستیکی
رایانه که دی اکسین سمی بالا وفوران ها را آزاد می کنند می باشد . بویژه درصورتی که جهت استحصال فلزات با ارزش سوزانده می شود کاملا خطرناک بوده ودرصورت رها سازی درطبیعت پس از پایان عمرمفید وعدم
بازیافت صحیح ،آلوده کننده خطرناک
محیط زیست بشماررفته واثرات غیرقابل جبرانی را برای سلامتی انسان فراهم می نمایند . رعایت قوانین ومقررات موجودجهانی وداخلی درامرپسماندهای الکترونیک واجرای برنامه های مدیریت اینگونه پسماندها ازجمله تبیین نقش و وظایف دولت،صنایع ،مردم وارائه برنامه های
بازیافت واستفاده مجدد می تواند دراین زمینه موثر باشد .