بررسی دریفت طبقات در قاب فولادی با استفاده از میراگرهای اصطکاکی به روش تحلیل دینامیکی غیر خطی

در هنگام زلزله علاوه بر اعمال نیروهای برشی عظیم، لنگرهای خمشی به سازه اعمال می گردد که منجر به خسارات فراوانی به سازه می شود که بخش اعظم این نیروها توسط المان ها و مهارهای جانبی گرفته می شود و یا به عبارتی مستهلک می گردد. از این رو با توجه به اهمیت کنترل رفتار سازه ها در برابر بارهای جانبی نظیر زلزله، استفاده از میراگرها در سازه ها به منظور کنترل و بهبود پاسخ های سازه ای، رو به گسترش است. کشورهای لرزه خیزی مانند ژاپن، ایالات متحده، نیوزیلند و … بیش از سه دهه است که فلسفه طراحی ساختمان های مهم خود را در برابر زلزله، از روش های سنتی و متعارف که مبتنی بر افزایش مقاومت و سختی سازه است (اضافه نمودن مهاربند، دیوار برشی و…)، به سمت استفاده از این سیستم های استهلاک انرژی زلزله، تغییر داده اند. میراگرها بجای افزایش شکل پذیری عناصر سازه ای تکیه بر مستهلک نمودن انرژی لرزه ای دارند. مکانیزم عملکردی این وسایل به گونه ای می باشد که مقدار زیادی از انرژی ورودی به سازه بر اثر بارگذاری دینامیکی، جذب و مستهلک می شود. عملکرد این وسایل موجب می گردد که انرژی دریافتی سایر اعضای سازه ای کاهش یافته و در نتیجه تغییر شکل زیادی در آنها ایجاد نشود. در این تحقیق کارایی میراگرهای اصطکاکی در دریفت و جابجایی در قاب های خمشی ویژه فولادی ۴، ۷ و ۱۰ طبقه مورد بررسی قرار می گیرد. برای انجام تحلیل ها، از تحلیل دینامیکی غیرخطی در نرم افزار ETABS استفاده شده است. در تمامی مدل ها وجود میراگر باعث کاهش پاسخ های سازه گردید. میزان کاهش جابجایی طبقات از ۳۰ درصد تا ۴۰ درصد متفاوت است.

Keywords:

قاب خمشی ویژه , میراگر استاتیکی , دریفت , نمودار هیسترزیس , تحلیل دینامیکی غیر خطی