بکارگیری فناوریهای مختلف امیکس جهت شناسایی شبکههای برهمکنشگر ژن- میکروارنا در مسیر بیوسنتزی متابولیتهای ثانویه آویشن دنائی
Publish place: The 9th InterNational Congress of New Findings in Agricultural and Natural Resources, Environment and Tourism
Publish Year: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 93
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NEWCONF09_047
تاریخ نمایه سازی: 28 مهر 1404
Abstract:
آویشن دنایی گونه ای ایده آل جهت کاوش مکانیسمهای تنظیمی پیچیده در مسیرهای بیوسنتزی گسترده ترپنوئیدها و پلی فنولها است. این مطالعه کاوش ترانسکریپتوم جهت شناسایی توالیهای احتمالی میکروارنای اولیه انجام شد که شامل دو جز اصلی میکروارنای پیش ساز و بالغ هستند. در این آنالیز هجده خانواده چند عضوی شناسایی شدند که miR۳۹۵ و ۱۶۶ miR به عنوان پرجمعیت ترین خانوادههای میکروارنا در میان آنها به شمار میرفتند. علاوه بر آن تقریبا ۷۵ میلیون خوانش از ریزارناها تولید و منجر به شناسایی ۶۱۸ میکروارنا محافظت شده، ۵۰ خانواده چند عضوی و دو میکروارنا جدید در کتابخانههای مورد بررسی شد مطالعه حاضر آنالیز مقایسهای از Small-RNAome دو ژنوتیپ کاملا متفاوت را منعکس میکند زاغه ۱۱ که دارای مقدار اسانس کمتر اما غنی از اسیدهای تری ترپنیک و فلاونوئیدها بود و ژنوتیپ ملایر - ۲۱ که مقادیر ،تیمول اسانس و رزمارینیک اسید بیشتری را دارا است به نظر میرسد تفاوت مشاهده شده پروفایل ترپنومی آنها از یک کنترل اختصاصی ژنوتیپی بر مسیرهای MEP و MVA نشات میگیرد زیرا ۱ میکروارنا با بیان متفاوت در این مسیرها در بین ژنوتیپهای مورد مطالعه مشاهده گردید در این پژوهش یک شبکه میکروارنا ژن هدف ایجاد شد که شامل ۱۳۹ میکروارنا بود که ۴۷ ژن آنزیمی را در مسیرهای بیوسنتزی متابولیتهای ثانویه هدف قرار میدادند بخش اعظمی از ۱۳۹۲۸ یونی ژن هدف در مسیرهای بیوسنتزی متابولیتهای ثانویه اسیدهای آمینه و متابولیسم کربن دخالت داشتند. میکروارناهای و miR۱۵۹ بیشترین بیان را در آویشن دنایی داشتند رفتار تنظیمی شناسایی شده میکروارناها در این مطالعه مبنای امیدبخشی جهت جایگزینی و دستکاری موثر مسیرهای متابولیکی و تسهیل تولید مقادیر مطلوبی از ترکیبات دارویی در آویشن دنائی را ارائه میدهد.
Keywords:
Authors
حسین احمدی
گروه علوم و مهندسی باغبانی و فضای سبز، دانشکدگان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج، ایران