صلح درون، زمینه ساز صلح بیرون نقش ورزش و خودآگاهی

ورزش به عنوان پدیده های اجتماعی و روان، شناختی ظرفیت ویژه ای برای ترویج صلح و همزیستی دارد. صلح درون به عنوان مقدمه ای برای صلح بیرون، شامل فرایندهایی چون خودآگاهی، تنظیم هیجان، تاب آوری و شفقت به خود است که می تواند پیامدهای فردی (کاهش اضطراب رقابتی و ارتقای رفاه روان شناختی و اجتماعی) و تقویت همبستگی و روابط مسالمت آمیز به همراه داشته باشد. مداخلات مبتنی بر ذهن آگاهی و شفقت، خودآگاهی ورزشکاران را ارتقا داده و از این طریق به افزایش رفتارهای همدلانه، کاهش پرخاشگری و بهبود همکاری در بافت های ورزشی منجر می شوند. این سازوکارها از سه مسیر اصلی عمل می کنند: ۱) تنظیم هیجان و پیشگیری از واکنش های تکانشی، ۲) پرورش همدلی و مهارت های ارتباطی، ۳) تقویت شبکه های حمایتی اجتماعی. رویکرد "ورزش برای توسعه و صلح" نشان می دهد که ورزش می تواند فراتر از رقابت، بستری برای کاهش خشونت، ارتقای عدالت اجتماعی و دیپلماسی عمومی باشد. بنابراین ادغام نظام مند آموزش مهارت های روان شناختی در سیاست های ورزشی می تواند ورزش را از میدان صرف رقابت به کارزاری برای گسترش صلح و همزیستی اجتماعی تبدیل نماید.

Keywords:

صلح درون , ورزش , خودآگاهی , شفقت به خود , صلح جویی