الگویی برای تحول در مواجهه با آسیبهای اجتماعی در نظام آموزشی

آسیبهای اجتماعی همچون سایه ای تیره بر قامت موزون توسعه و اعتلای جامعه سایه افکنده است. این پدیده، که تجلی آثار منفی ناشی از اعمال نابهنجار و تعارضات پنهان در ساختار اجتماع، عمیقا تحت تاثیر تعاملات پیچیده عوامل اجتماعی، عاطفی و رفتاری قرار دارد و سطح استرس و آسیب پذیری دانش آموزان را به شدت افزایش می دهد. در این میان دانش آموزان به مثابه سرمایه های ملی و معماران فردای، میهن نیازمند صیانت حداکثری هستند. نهاد مقدس آموزش و پرورش، به عنوان سنگ بنای پرورش نسل آینده وظیفه ای خطیر بر دوش دارد مصون سازی این سرمایه ها در برابر ناملایمات و رفتارهای ناسالم اجتماعی از طریق روشنگری و تدوین تمهیدات آگاهانه با این حال، اعتراف به یک نقطه کور ضروری است: عدم آشنایی کافی با مهارت های بنیادین، زندگی شکافی عمیق در بنیان وجودی بسیاری از افراد ایجاد کرده است. تجربه نشان داده است که صرفا انتقال دانش رسمی برای مهیا ساختن فرد در برابر چالش های روزمره زندگی ناکافی است. لذا، ضرورت ایجاب می کند که توجه اساسی به نهاد آموزش و پرورش معطوف گردد راهگشای اصلی برای دستیابی به جامعه ای سالم، اجرای طرح ها و برنامه هایی مدون است که پیشگیری از آسیب های اجتماعی را در کانون توجه قرار دهد. هنگامی که فعالیت های مکمل آموزشی در کنار محتوای رسمی به شکلی هنرمندانه در فرد مهارت های حیاتی را بپرورانند، جاذبه تحصیل افزون شده و ظرفیت دانش آموزان برای مدیریت سازنده مسائل روزمره به اوج می رسد. این گزارش در پی آن است که با تبیین تعریف مهارت های زندگی اهمیت و ضرورت آموزش آن در محیط آموزشی چارچوبی دقیق برای ارتقای سطح دانش و تجربه همکاران فراهم آورد پرداختن به این ارکان، تربیتی نه یک انتخاب بلکه یک الزام استراتژیک برای اعتلای کیفی جامعه فردا محسوب می شود.

Keywords:

آسیبهای اجتماعی , پیشگیری از آسیبهای اجتماعی , دانش آموزان , مدارس