مدل سازی تورم نمرات در آموزش عالی تحلیل نظریه بازی تعاملات استراتژیک

پدیده تورم نمرات در آموزش عالی که به افزایش بی مبنای میانگین نمرات بدون بهبود واقعی عملکرد دانشجویان منجر می شود، تهدیدی جدی برای اعتبار مدارک تحصیلی، کیفیت آموزش و عدالت در بازار کار به شمار می رود. این پژوهش با استفاده از چارچوب نظریه بازی ها، تعاملات استراتژیک میان استادان و دانشجویان را مدل سازی می کند و نشان می دهد چگونه نگرانی استادان از ارزیابی های منفی - که امنیت شغلی، ارتقا و موقعیت حرفه ایشان را به خطر می اندازد - به استراتژی های تورم نمرات پیشگیرانه یا واکنشی دامن می زند. مدل که بر پایه بازی با اطلاعات کامل و استنتاج معکوس بنا شده، سه تعادل کامل زیربازی را شناسایی می کند: تعادل بدون تورم در میان استادان سختگیر، تعادل تورم تاخیری و تعادل تورم پیشگیرانه در استادان سهل گیر، که به توزیع ارزش نمرات و هزینه های تلاش دانشجویان و همچنین اندازه کلاس وابسته است. نتایج حاکی از آن است که ارزش بالاتر نمره تلاش دانشجویان را افزایش می دهد، اما هزینه های مطالعه بیشتر احتمال ارزیابی منفی را تشدید می کند. در حالی که تورم پیشگیرانه به طور کلی سطح تلاش و یادگیری را کاهش می دهد. به طور کلی این مطالعه به درک پویایی های قدرت در روابط استاد-دانشجو عمق بخشیده و پایه ای برای مدل های پویاتر و آزمون های تجربی آینده فراهم آورده است.

Keywords:

تورم , نمره ارزیابی دانشجویان , تورم پیشگیرانه , نظریه بازی ها , تعادل , استنتاج معکوس , تعاملات استراتژیک