بازخورد توصیفی؛ استراتژی نوین برای افزایش تاثیر ارزشیابی در عملکرد

در توسعه آموزش و پرورش ملاکها و فاکتورهای متعددی نقش دارند. مهمترین آن نظام ارزشیابی در آموزش می باشد. ارزشیابی یک فرایند نظام دار برای جمع آوری، تحلیل و تفسیر اطلاعات است که به منظور دستیابی به اهداف آموزش و پرورش و برای تشخیص میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به کار می رود. ارزشیابی نیازها را کشف، هدفها را تدوین و امکانات یاددهی - یادگیری را فراهم می کند و نارسایی های موجود در همه مقاطع آموزشی را برطرف می کند. در آموزش و پرورش سنتی ارزشیابی به عنوان آخرین حلقه های فرآیند یاددهی و یادگیری تلقی می شد که در پایان دوره آموزشی برای جدا کردن دانش آموزان با توانایی یادگیری متفاوت به کار می رفت. امروزه اما ارزشیابی را بخش جدایی ناپذیر فرایند یاددهی - یادگیری می دانند که همراه با آموزش و در ارتباط تنگاتنگ با آن، به گونه ای مستمر انجام می گیرد و به جای تاکید بر طبقه بندی دانش آموزان و مقایسه آنان با یکدیگر، هدایت یادگیری آنان را مرکز توجه خود قرار می دهد. پژوهش حاضر به روش مروری و از نوع کتابخانه ای بر آن است تا به بررسی بازخورد توصیفی؛ استراتژی نوین برای افزایش تاثیر ارزشیابی در عملکرد بپردازد. ارزشیابی توصیفی با تاکید بر عملکردگرایی شکلی از ارزشیابی تحصیلی تربیتی است که در آن معلم با مشارکت فعال دانش آموز و اولیای ایشان، با استفاده از ابزارهایی، در زمینه تلاش ها، پیشرفت ها و موفقیت های دانش آموزان اطلاعات جمع می کند و با طبقه بندی، تحلیل و تفسیر آن ها، به دانش آموزان کمک می کند بهتر یاد بگیرند و مشکلات یادگیری خود را برطرف کنند.

Keywords:

ارزشیابی توصیفی , آموزش , یادگیری , دانش آموزان