اثربخشی درمان تعهد و پذیرش بر منبع کنترل، راهبردهای تنظیم هیجان و بلوغ عاطفی زنان دارای مشکلات زناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان تعهد و پذیرش بر منبع کنترل، راهبردهای تنظیم هیجان و بلوغ عاطفی زنان دارای مشکلات زناشویی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پس آزمون- پیش آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان دارای مشکلات زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و روان درمانی شهرستان کاشمر در سال ۱۳۹۹ بود. تعداد ۴۰ زن از این جامعه آماری، به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه ۲۰ نفر). ابتدا هر دو گروه به پرسشنامه منبع کنترل راتر (۱۹۶۶)، پرسشنامه بلوغ عاطفی یاشویر سینگ و ماهیش بهار گاوا (۱۹۷۴) و پرسشنامه تنظیم هیجانی گروس و جان (۲۰۰۳) پاسخ دادند (پیش آزمون). سپس گروه آزمایش تحت ۸ جلسه درمان پذیرش و تعهد واولز و سورل (۲۰۰۷) قرار گرفتند و گروه کنترل درمانی دریافت نکرد. در پایان هر دو گروه مجددا به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند (پس آزمون). تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS-۲۲ و تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد درمان تعهد و پذیرش بر منبع کنترل در زنان دارای مشکلات زناشویی تاثیر دارد و منبع کنترل در گروه آزمایش به طور معنی داری به سمت کنترل درونی نیل داشته است. همچنین نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون میانگین نمره راهبرد ارزیابی مجدد افراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار و نیز میانگین نمره راهبرد فرونشانی افراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار داشته است و نیز نتایج نشان داد در مرحله پس آزمون میانگین نمرات افراد گروه آزمایش در مورد تمام مولفه های بلوغ عاطفی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار داشته است، که متاثر از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بوده است. لذا با توجه به نتیجه تحلیل کوواریانس و جدول میانگین های تعدیل شده، چنین استنباط می شود که درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر منبع کنترل، راهبردهای تنظیم هیجان و بلوغ عاطفی در زنان دارای مشکلات زناشویی موثر است.

Keywords:

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش , منبع کنترل , راهبردهای تنظیم هیجان , بلوغ عاطفی , مشکلات زناشویی