ارزیابی پیاده پذیری و کیفیت فضایی هسته مرکزی قائم شهر با رویکرد مدیریت شهری

هدف این پژوهش، ارزیابی جامع پیاده پذیری و کیفیت فضایی در هسته مرکزی شهر قائم شهر با تاکید بر نقش مدیریت شهری است. هسته مرکزی قائم شهر، به دلیل قدمت تاریخی و موقعیت جغرافیایی خاص، با چالش هایی نظیر تراکم جمعیت، غلبه رویکرد سواره محور و کاهش سرزندگی فضاهای عمومی مواجه است. این مطالعه با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و میدانی (شامل پرسشنامه و تحلیل GIS)، به بررسی مولفه های موثر بر پیاده پذیری و کیفیت فضایی می پردازد. شاخص هایی نظیر مبلمان شهری، ایمنی، سرزندگی، جذابیت بصری، انعطاف پذیری، اختلاط کاربری و نفوذپذیری مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج اولیه نشان می دهد که کمبود پارکینگ های عمومی، عدم دسترسی مناسب برای معلولان و فقدان تجهیزات و مبلمان شهری مناسب، از مهم ترین مشکلات این منطقه است. همچنین، خیابان های بابل و ساری از بالاترین پتانسیل برای پیاده مداری برخوردارند (لطفی و همکاران، ۲۰۲۵). این پژوهش راهکارهایی را برای بهبود زیرساخت های پیاده، طراحی شهری مناسب و تعامل موثرتر بین معماری و مدیریت شهری به منظور افزایش سرزندگی و کیفیت فضایی هسته مرکزی قائم شهر ارائه می دهد.

Keywords:

پیاده پذیری , کیفیت فضایی , مدیریت شهری , قائم شهر , طراحی شهری.