تأثیر سطوح مختلف نیتروژن و تلقیح با باکتری ریزوبیوم بر عملکرد و اجزاء عملکرد دو رقم نخود

در دنیای امروز تولید مواد غذایی از مهمترین مسائل پیش روی بشر به حساب می آید و در بسیاری از کشورهای در حال توسعه تولید غذا تکافوی مصرف را نمی کند . افزایش روز افزون جمعیت و گران تمام شدن پروتئین حیوانی و پایین بودن میزان پروتئین غلات توجه عموم را به مصرف حبوبات به عنوان یک منبع مهم، تأمین پروتئین مورد نیاز انسان جلب کرده است حبوبات پس از غلات دومین منبع مهم غذایی انسان به شمار می روند . ترکیب مناسبی از پروتئین حبوبات با غلات می تواند سوء تغذیه و کمبود اسیدهای آمینه را بر طرف سازد . طبق آمار موجود در بین حبوبات در کشور نخود با سطح زیر کشت 650000 هکتار و تولید تقریبی 340000 تن نسبت به سایر حبوبات از سطح زیر کشت ، تولید و اهمیت بیشتری برخوردار است مصرف مقدار کمی نیتروژن برای شروع رشد گیاه و تحریک رشد و افزایش عملکرد در خاکهایی که از نظر نیتروژن فقیر هستند، موثر است . آزمایشات نشان داده است مصرف 120 کیلوگرم نیتروژن در هکتار یا تلقیح با ریزوبیوم، نیاز گیاه به نیتروژن را تأمین می نماید و در مقایسه با تیمار شاهد، عملکرد را به طور معنی داری افزایش می دهد از سویی زیان های اقتصادی و زیست محیطی ناشی از استفاده بی رویه کودهای نیتروژنه در کشاورزی در سطح جهانی مطرح می باشد و منطق حکم می نماید که جایگزین مناسب تری برای کودهای شیمیایی نیتروژنه در نظر گرفته شود . تثبیت نیتروژن مولکولی که یک واکنش بیولوژیک برای تبدیل نیتروژن اتمسفری به فرم قابل استفاده گیاه است، می تواند این وظیفه مهم را انجام دهد . تثبیت بیولوژیک نیتروژن پدیده ای منحصر به فرد است که در اختیار گروه خاصی از میکرو ارگانیسمها می باشد . مهمترین سیستم تثبیت کننده نیتروژن در زمین های زراعی همزیستی لگوم - ریزوبیوم است . سیستم های تثبیت نیتروژن دارای مزایای دو جانبه اقتصادی و سلامت محیط زیست هستند و در کشاورزی پایدار سبب کاهش مصرف مواد افزودنی خارجی به خاک و توسعه منابع داخلی آن می شوند هدف این بررسی مطالعه تأثیرسطوح مختلف نیتروژن و تلقیح بر عملکرد و کیفیت محصول نخود در جهت بهینه کردن عملکرد نخود از طریق تغذیه مناسب و صرفه جویی در مصرف کود می باشد