صرفه جویی مصرف انرژی در مسکن روستایی

در ادوار گذشته ساخت و سازهای مناطق مختلف روستایی، همانند شهرها، همساز با اقلیم و شرایط زیست محیطی منطقه بوده است . آثار بجای مانده نشان میدهد که این بناها با حداقل نیاز به استفاده از انرژیهای کمکی برای تولید گرما و سرما، شرایط نسبتاً مناسبی را برای ساکنین خود فراهم نمودهاند. معماری معاصر با تقلید از الگوهای معماری مدرن و بدون توجه به خصوصیات اقلیمی هر منطقه، بناهای مشابهی را در اقلیمهای مختلف احداث کرده که برای انطباق با شرایط آسایش انسان، نیازمند بهرهگیری گسترده از منابع انرژی فسیلی میباشد. با توجه به بحران انرژی در عصر حاضر و لزوم تجدید نظر در نحوه ساخت و ساز، مسئله صرفهجویی در مصرف انرژی یکی از ارکان اصلی برنامهریزی و طراحی کشور شده است. این مسئله بخصوص در روستاها که همواره از منابع کمتری نسبت به شهرها برخوردار بودهاند، حیاتیتر و حائز اهمیت خاصی میباشد. به عبارت دیگر پایین بودن سطح زندگی در روستا نسبت به شهر، نبودن تخصص، دور بودن از امکانات شهری، مشکل دسترسی، …… در مجموع از عواملی هستند که لزوم توجه به صرفهجویی را چند برابر میکنند. در این راستا در بنیاد مسکن انقلاب اسلامی پروژهای پیشنهاد گردید که هدف آن ارائه ضوابط طراحی مسکن روستایی برای صرفه جویی در مصرف انرژی میباشد