یک روش پیشنهادی برای انتخاب گره اتصال برای بهبود نتایج تخصیص ترافیک،مطالعه موردی شهر مشهد

روند برنامه ریزی حمل و نقل مناطق شهری بر پایه تقسیم بندی محدوده مورد مطالعه به نواحی ترافیکی استوار است. برای بارگذاری سفرهای هر ناحیه روی شبکه حمل و نقل، مرکز هر ناحیه توسط حداقل یککمان ارتباطی مجازی به شبکه عرضه متصل می شود. مطالعات اندکی در رابطه با تأثیر ویژگی های کمان های ارتباطی بر نتایج تخصیص ترافیک انجام شده است، اما تمامی این مطالعات بر اهمیت این مسئله تاکید دارند.در مقاله حاضر تاثیر نحوه انتخاب کمان ارتباطی بر نتایج تخصیص ترافیک بررسی و یک روش جدید برای انتخاب گره اتصال پیشنهاد می شود. برای پیاده سازی مفاهیم معرفی شده و قیاس عملکرد در یک نمونه واقعی،شهر مشهد برای مطالعه موردی انتخاب شده است. روش پیشنهادی این پژوهش به معیار نزدیکی گره اتصال به مرکز ناحیه و پارامترهای دیگری از جمله نوع گره توجه می کند. این روش با دو روش دیگر قیاس می شود،در روش اول تنها معیار نزدیکی گره اتصال به مرکز ناحیه مد نظر قرار میگیرد و روش دوم با معرفی معیار وزن برای تمام گره های ناحیه، گره اتصال را انتخاب می کند. برای ارزیابی این سه روش از مقایسه نتایج تخصیص ترافیک با مشاهدات حجم در 87 کمان انتخابی شهر مشهد استفاده می شود، نتایج نشان می د هد کهضریب خوبی برازش روش پیشنهادی با افزایش 8/ 3 درصد نسبت به روش اول و 2/ 22 درصد نسبت به روش دوم قدرت بیشتری در بازسازی مشاهدات دارد

Keywords:

برنام هریزی حمل و نقل , کمان ارتباطی , گره اتصال , تخصیص ترافیک