رابطه راهبردهای مقابله­ای و نگرش­های ناکارآمد با تحمل پریشانی در دانشجویان با نقش واسطه ای همدلی

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر با هدف  رابطه راهبردهای مقابله ای و نگرش های ناکارآمد با تحمل پریشانی در دانشجویان با نقش واسطه ای همدلی انجام شد. روش شناسی پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان پسر مرکز آموزش عالی پلدختر بود، که در سال ۱۴۰۰ مشغول به تحصیل بودند که از این میان آن ها نمونه ای به تعداد ۲۱۰ نفر با روش نمونه گیری طیقه ای نسبی انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (۲۰۰۵)، پرسشنامه همدلی دیویس (۱۹۸۳)، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن (۱۹۸۵) و مقیاس نگرش های ناکارآمد وایزمن و بک (۱۹۷۸) بود. نهایتآ داده های به دست آمده از طریق آزمون همبستگی و تحلیل مسیر به وسیله SPSS-۲۲و AMOS مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های برازش مدل تحلیل مسیر حاکی از آن است که مقدار شاخص های برازش تطبیقی مطلوب است. یعنی مدل پژوهش، قادر به تبیین و توضیح رابطه ی بین متغیرها است. همچنین نتایج حاکی از تایید نقش میانجی همدلی در پیش بینی تحمل پریشانی براساس راهبردهای مقابله ای و نگرش های ناکارآمد بود.بحث و نتیجه گیری: بنابراین، می توان گفت که متغیر همدلی دارای نقش واسطه ای در ارتباط بین راهبردهای مقابله ای و نگرش های ناکارآمد با تحمل پریشانی است؛ از این رو پیشنهاد می شود که متخصصان سلامت روان بر اهمیت نقش همدلی در کاهش مشکلات هیجانی توجه ویژه ای داشته باشند.

Keywords:

تحمل پریشانی , همدلی , نگرش ناکارآمد , راهبردهای مقابله ای