بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر بهزیستی تحصیلی و سازگاری تحصیلی در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر بازفت

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودتنظیمی بر بهزیستی تحصیلی و سازگاری تحصیلی در دانش آموزان بود. پژوهش به لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش پژوهش نیز نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره دوم ابتدایی شهر بازفت بود که از بین آن ها تعداد ۳۰ دانش آموز از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامه بهزیستی تحصیلی (تومینین-سوینی و همکاران، ۲۰۱۲) و مقیاس سازگاری تحصیلی (اندرسون و همکاران، ۲۰۱۶) بود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس تک متغیره و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش خودتنظیمی به طور معنی داری باعث بهبود بهزیستی تحصیلی و سازگاری تحصیلی در دانش آموزان شد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش خودتنظیمی ابزاری موثر برای تقویت توانمندی های روان شناختی و مهارتی دانش آموزان در محیط تحصیلی است و می تواند زمینه ساز موفقیت و عملکرد بهتر آن ها در مدرسه و زندگی شود.

Keywords:

آموزش خودتنظیمی , بهزیستی تحصیلی , سازگاری تحصیلی