تاثیر تروما و کودکی پر خطر بر بزهکاری بزرگسالان:رابطه سواستفاره،بی توجهی وخشونت خانوادگی با جرم در آینده

تجارب نامطلوب دوران کودکی و تروما، از جمله سوءاستفاده جسمی، جنسی و عاطفی، بی توجهی والدین و قرار گرفتن در معرض خشونت خانوادگی، به عنوان عوامل کلیدی در شکل گیری رفتارهای پرخطر و بزهکاری در بزرگسالی شناخته می شوند. مرور پژوهش های دهه اخیر نشان می دهد که این تجارب با ایجاد اختلالات هیجانی و شناختی، مشکلات در تنظیم هیجان و کنترل تکانه و یادگیری الگوهای خشونت آمیز، مسیر رشد سالم کودک را تحت تاثیر قرار می دهند. شواهد همچنین بیانگر نقش تعدیل کننده عوامل محیطی مانند فقر، هم نشینی با همسالان بزهکار و مصرف مواد در تشدید پیامدهای منفی تروما است. این مطالعه به روش مرور سیستماتیک و تحلیلی انجام شده است و پژوهش های داخلی و بین المللی منتشرشده در دهه اخیر را بررسی و تحلیل کرده است تا روندها، شکاف ها و شواهد موجود در رابطه بین تروماهای کودکی و بزهکاری بزرگسالی شناسایی شود. داده ها از پایگاه های علمی معتبر جمع آوری شده و نتایج با تمرکز بر سازوکارهای روان شناختی، اجتماعی و تاثیر مداخلات زودهنگام تحلیل شده اند. مطالعات داخلی، از جمله اسکندری (۱۴۰۳)، بر اهمیت مداخلات زودهنگام، حمایت های روانی و اجتماعی و طراحی برنامه های چندسطحی برای کودک، خانواده و محیط اجتماعی تاکید دارند. این مداخلات نه تنها اثرات منفی تروما را کاهش می دهند، بلکه رشد هیجانی، اجتماعی و تاب آوری کودک را بهبود می بخشند. پژوهش های آینده باید با رویکرد بین رشته ای و طولی، اثر بخشی این برنامه ها را ارزیابی کنند و ابزارهای شناسایی دقیق کودکان پرخطر را توسعه دهند. نتایج این مرور می تواند چارچوبی علمی برای سیاست گذاری اجتماعی، برنامه ریزی پیشگیرانه و مداخلات بالینی در حوزه سلامت روان کودکان فراهم کند.

Keywords:

تجارب نامطلوب کودکی , تروما , بزهکاری , مداخلات زودهنگام , حمایت اجتماعی , رشد هیجانی و اجتماعی , مرور سیستماتیک