طراحی مدل مداخله گروهی مبتنی بر خودشفقت و حمایت همتا برای کاهش علائم اختلال استرس پس از سانحه در بازماندگان تصادفات

اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) یکی از پیامدهای روانی شایع پس از حوادث ناگهانی مانند تصادفات رانندگی است و می تواند کیفیت زندگی و کارکرد روانی-اجتماعی بازماندگان را به طور چشمگیری کاهش دهد. با وجود مداخلات بالینی موجود، محدودیت دسترسی به درمان های تخصصی و منابع حمایتی باعث می شود بسیاری از بازماندگان نتوانند به موقع از خدمات روان شناختی بهره مند شوند. پژوهش حاضر با هدف طراحی یک مدل مداخله گروهی مبتنی بر خودشفقت و حمایت همتا برای کاهش علائم PTSD در بازماندگان تصادفات رانندگی انجام شده است. چارچوب نظری این مدل بر اساس مطالعات پیشین در حوزه PTSD، خودشفقت و حمایت اجتماعی شکل گرفته و ساختار مداخله شامل شش جلسه گروهی است که بر آموزش مهارت های خودشفقت، تمرین های عملی تنظیم هیجان و تقویت شبکه های حمایتی میان همتایان تمرکز دارد. انتظار می رود اجرای این مدل علاوه بر کاهش علائم PTSD، باعث افزایش حمایت اجتماعی ادراک شده، تاب آوری روانی و مهارت های مقابله ای فردی شود. یافته های این مطالعه می تواند به عنوان یک چارچوب عملیاتی و قابل اجرا در محیط های بالینی و پیشگیرانه مورد استفاده قرار گیرد و مبنایی برای پژوهش های تجربی آینده در زمینه مداخلات کوتاه مدت گروهی مبتنی بر خودشفقت و حمایت همتا فراهم کند.

Keywords:

PTSD , خودشفقت , حمایت همتا , مداخله گروهی , بازماندگان تصادف