ارزیابی رابطه بین ناگویی، هیجانی احساس طرد اجتماعی و تمایل به مصرف مواد در افراد با تجربه اختلالات اضطرابی

تمایل به مصرف مواد در افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به عنوان یک چالش مهم سلامت روان مطرح است. ناگویی هیجانی و احساس طرد اجتماعی از عوامل روان شناختی موثر بر این تمایل شناخته شده اند. بررسی رابطه همبستگی این متغیرها با گرایش به مصرف مواد می تواند به بهبود مداخلات درمانی کمک کند. این پژوهش با هدف ارزیابی رابطه بین ناگویی هیجانی، احساس طرد اجتماعی و تمایل به مصرف مواد در افراد با تجربه اختلالات اضطرابی انجام شد. این مطالعه از نوع تحقیق همبستگی و با رویکرد پس رویدادی طراحی شده است. جامعه آماری شامل کلیه افرادی بود که تجربه اختلالات اضطرابی در مراکز ترک اعتیاد مناطق ۱ و ۲ شهر تهران را داشتند. نمونه ها به تعداد ۳۰۰ نفر به روش نمونه گیری در هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه های استاندارد ناگویی هیجانی (تورنتو ۱۹۸۶)، پرسشنامه گرایش به مواد مخدر وید و بوچر ۱۹۹۲ و پرسشنامه طرد اجتماعی هوف و ورمن ۲۰۱۱ استفاده گردید. پس از اطمینان از نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف، برای بررسی روابط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. تمامی تحلیل ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و در سطح معنی داری ۰.۰۵ انجام گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد که ناگویی هیجانی و احساس طرد اجتماعی هر دو به طور معناداری با تمایل به مصرف مواد در افراد دارای اختلالات اضطرابی ارتباط دارند. این یافته ها بر اهمیت توجه به جنبه های هیجانی و اجتماعی در پیشگیری و درمان اعتیاد تاکید می کند. بنابراین برای کاهش این، تمایل ضروری است که برنامه های درمانی نه تنها به علائم اضطراب و اعتیاد بپردازند بلکه مهارت های تنظیم هیجان و تقویت ارتباطات اجتماعی را نیز در دستور کار خود قرار دهند. به عنوان راهکار عملی ادغام درمان شناختی رفتاری با آموزش مهارت های ابراز هیجان و ایجاد گروه های حمایتی قوی می تواند به افراد کمک کند تا بهتر با هیجانات و فشارهای اجتماعی مقابله کرده و از مصرف مواد اجتناب کنند. این رویکرد جامع امکان بهبود کیفیت زندگی و افزایش موفقیت در فرآیند ترک را فراهم می آورد.

Keywords:

ناگویی , هیجانی , احساس طرد , اجتماعی , تمایل به مصرف مواد , اختلالات اضطرابی