وضعیت موجود برنامه درسی هنر آمیخته به طنز در برنامه درسی دوره عمومی ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت موجود و آسیب شناسی برنامه درسی هنر آمیخته به طنز در دوره عمومی ایران بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی کیفی و بر پایه نظریه داده بنیاد با رویکرد اشتراوس و کوربین (۱۹۹۰) انجام شد. مشارکت کنندگان شامل اساتید و نخبگان دانشگاههای ارومیه و خوی بودند که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته گردآوری و با استفاده از کدگذاری،باز محوری و انتخابی تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آسیب شناسی برنامه درسی هنر آمیخته به طنز در سه سطح اصلی قابل طبقه بندی است سطح بیرونی شامل مسائل سیاسی، اجتماعی فرهنگی و اقتصادی. سطح نهادی شامل چالشهایی مانند نبود برنامه ریزی تخصص محور چندگانه فقدان مدرسان خبره عدم نیازسنجی،مداوم کمبود خلاقیت در مدارس و نبود پیوستگی میان سطوح آموزشی سطح درسی شامل مشکلات کتب درسی، عدم انطباق روشهای تدریس با دانش،روز کیفیت نامطلوب،کلاس ضعف ارزشیابی و بی توجهی به ویژگیهای فردی دانش آموزان نتایج پژوهش بیانگر ضرورت بازنگری در سیاستها نهادها و برنامههای درسی هنر در ایران و نیز تدوین چارچوبی تلفیقی برای بهره گیری آگاهانه از طنز در آموزش هنر به منظور پرورش خلاقیت و افزایش کیفیت یادگیری در دوره عمومی

Keywords:

آموزش , هنر طنز , برنامه درسی , خلاقیت , نظریه داده بنیاد