نیروی انسانی به لحاظ برخورداری از قدرت اندیشه، خلاقیت و نوآوری بزرگترین دارایی هر سازمانی محسوب میشود، چرا که هرگونه بهبود و پیشرفت در سیستمهای فنی و سازمانی توسط
نیروی انسانی صورت میگیرد. توان فکری و اندیشههای کارکنان در سازمان به عنوان سرمایه نهفته و راکد میباشد هر سازمان و مدیریتی بتواند از این سرمایه های نهفته بیشترین استفاده را بکند به همان اندازه امکان رشد وتوسعه میسر خواهد شد. نظام پیشنهادات تکنیکی است که میتوان از فکر و اندیشههای کارکنان برای مسئلهیابی، چارهجویی و حل مسائل و مشکلات سازمانی بهره جست. مخاطبین نظام پیشنهادها در سازمان، کل کارکنان هستند و قشر اعظم آنها در رده های پایین سازمان فعالیت میکنند. یکی از ویژگیهای اصلی کارکنان ردههای پایین جزنگری است. کلان نگری در سیستم پیشنهادها و انتظار ارائه پیشنهادها با اثرگذاری مالی قابل توجه همواره مورد عنایت مدیران ارشد سازمان ها بوده و هست. همین نگرش به ظاهر منطقی و ساده، مسیر نظام پیشنهادها را از واقعیت و رسالت اصلی آن دور میسازد و هرچه از عمر نظام پیشنهادها در سازمان بگذرد تغیر رویکرد سیستم دشوارتر خواهد شد. ارائه پیشنهادهای با کیفیت، ارتقای سطح اثربخشی عملکرد نظام پیشنهادها و افزایش نرخ
مشارکت کارکنان همواره به عنوان مهمترین عوامل موثر بر عملکرد سیستم مورد توجه مسئولین و دست اندرکاران این نظام بوده و همواره تلاش برای بهبود آن استمرار داشته است. اگر چه بیش از 3 سال نظام پیشنهادات در شرکت آب و فاضلاب اجرا شده است اما در مجموع نتایج چندان امیدبخش را به همراه نداشته است مسئولین این شرکت پس از مدتی به دلیل عدم برآورده شدن انتظارات آن را کنار گذاشته و در شرکت زمزمه ناکارآمد بودن نظام پیشنهادات قابل اعتنا و رایج بوده است. دلایل این آرا ارتباط با نتایج حاصله از استقرارنظام بوده است که در سالهای اولیه نظام پیشنهادات 80 درصد غیر کیفی و غیر قابل قبول بودها ندکه با این تجربه و نگاهی به
مهندسی مجدد نظام پیشنهادات که باعث افزایش اشتیاق کارکنان به ارائه ایدهها در جهت افزایش
بهرهوری گردید که در ادامه به آنها اشاره خواهد شد