امروزه سرعت تغییرات و تحولات از حد تصور فراتر رفته است، به گونهای که
خلاقیت و
نوآوری به عنوان رکنی انکارناپذیر از عوامل مهم بقای سازمانها و شرکتها پذیرفته شده است. بر این اساس سازمانها و شرکتهای پیشرو، بر آموزش
خلاقیت تأکید بسیار کرده و در این راستا در انتخاب افراد خلاق، نوآور و آیندهنگر، که رهیافتهای بدیع و خلاق برای مسایل پیچیده ارایه میکنند، توجه خاص مبذول داشتهاند. یکی از روشهای رشد
خلاقیت و
نوآوری در سازمانها، به کارگیری نظامهای
مدیریت مشارکتی از جمله نظام پیشنهادهاست. متقابلا تسری و تعمیم
خلاقیت فردی و سازمانی، موجب ارایه پیشنهادهای مفید و اثربخش به تعداد زیاد در سازمان گردیده و این موضوع به نوبه خود موجبات رشد و تعالی
نظام پیشنهادها در سازمان را فراهم میآورد. به عبارت دیگر در سازمانهایی که
نظام پیشنهادها در آن استقرار یافته و همچنین به
خلاقیت فردی و سازمانی نیز بهای کافی داده میشود، چنانچه هریک از دو مولفه
خلاقیت و
نظام پیشنهادها را درون ارگانهای حیاتی این سازمان ارتقا و بهبود دهیم، در طول زمان شاهد ایجاد بهبود در دیگری شده و این تاثیر همافزا دایما استمرار خواهد شد. در پژوهش حاضر سعی شده تاثیر متقابل دو مقوله
نظام پیشنهادها و
خلاقیت در سازمانها، مورد بررسی قرار گرفته و با میان این دو مورد توجه و تاکید قرار (Synergic) تکیه بر مبانی علمی و جمعآوری شواهد عینی و تجربی، وجود رابطه همافزا گیرد