بررسی اثرات متقابل معماری و گردشگری

گردشگری پدیده ای است که با انسان و انگیزه ها، خواسته ها، نیازها و آرزوهای او که منبعث از فرهنگ جامعه است ارتباط دارد. می توان گفت محرک اصلی گردشگری، اختلاف فرهنگ هاست. فرهنگ با نفوذ پرتوان خود، می تواند ماهیت، هدف، ساختار و کارکرد گردشگری را توضیح دهد. گردشگر و میزبان دارای فرهنگ و الگوهای اجتماعی متفاوتی هستند و در زمان گردش با هم تعاملاتی دارند که نمود آن را در بخشهای مختلف از جمله معماری می توان مشاهده کرد. در سالهای اخیر، موفقیت برخی آثار معماری در جذب گردشگران به شهرهای بعضا غیرمطرح و ناشناخته، موجب توجه جهانی به نقش معماری در رونق و توسعه گردشگری شده است، به طوری که مدیران و شهرداران سراسر جهان در تلاش هستند تا با به خدمت گرفتن معماران مطرح و مشهور عصر حاضر، جهت طراحی آثار معماری گیرا و تماشایی، نقشه فرهنگی کره خاکی را تغییر دهند. در مقاله حاضر با استناد به مطالعات مختلف با روشی شناختی تحلیلی به بررسی اثرات فرهنگ و معماری محیط بر گردشگری می پردازیم تا ضمن شناخت ابعاد گردشگری اثرات و ارتباطات متقابل آن را بر فرهنگ و معماری نشان دهیم. نتایج مطالعات نشان می دهد میل و رغبت عمومی در سطح جهان برای ایجاد ارتباط میان معماری و گردشگری به سرعت در حال افزایش است که در پی آن با ایجاد تغییرات فرهنگی و ذائقه بومی، هم باعث رواج و تقویت عناصر معماری مثبت شده و هم ناهنجاریهایی را در این مقوله ایجاد کرده است.

Keywords:

گردشگری معماری , ذائقه بومی , جاذبه های گردشگری , اصالت , اثرات مثبت