بررسی وضعیت بیوکلیمای انسانی در شهرستان سمنان برای توسعه گردشگری

توسعه گردشگری و برنامه ریزی اصولی و شناخت شرایط زیست- اقلیم انسانی می تواند جهت توسعه در شهرستان سمنان مفید واقع گردد. باری ارزیابی شرایط بیوکلیماتیک در ارتباط با آسایش انسان از چند مدل زیست اقلیمی معتبر استفاده شده که عبارتند از: شاخص ترجونگ، شاخص بیکر، شاخصماهانی و شاخص سختی هوا. داده های عناصر باد، دما، رطوبت ایستگاه سینوپتی شهرستان برای د وره آماری 1966-2005 از سازمان هواشناسی کشور اخذ شد. ایستگاه دارای داده کامل بوده و همگنی دادهها با استفاده از آزمون ران تست تأئید شد. سپس با استفاده از روابط و جداول مربوطه محاسبات صورت گرفت که نتایج برای سمنان نشان داد که ماههای می، سپتامبر و ا کتبر شرایط زیست- اقلمی در محدوده آسایش قرار دارد اما در دیگر ماهها عدم آسایش حکمفرما می باشد که نشان از نامطلوب بودن شرایط در محدوده مورد بررسی دارد. ضمناً نتایج برای شاخص های مختلف وضعیت های گوناگون را نشان می دهند و بین شاخصها هماهنگی زیادی از نظر خروجیها وجود ندارد.

Keywords:

شاخص های زیست- اقلیمی , گردشگری , سمنان , برنامه ریزی توریسم , شاخص ماهانی