مطالعه و بررسی اثر نوع پوشش و نیز مقدار غلظت ذرات معلق برپدیده انسداد منافذ سطحی بستر حوضچه های تغذیه مصنوعی

یکی از راههای جبران بیلان منفی آبهای زیرزمینی، اجرای طرحهای تغذیه مصنوعی بر روی رودخانه های فصلی و مسیلها می باشد. با عدم دقت کافی در طراحی، اجرا و همجنین بهره برداری، در سالهای ابتدایی بهره برداری از پروژه های تغذیه مصنوعی، شاهد رسوبگذاری مواد حمل شده (بویژه رسوبات ریزدانه) در محل اجرای پروژه خواهیم بود. رسوبات ته نشین شده (بویژه رسوبات ریزدانه) به مرور روی یکدیگر انباشته گشته، خلل و فرج خاک را اشغال نموده و از نفوذ پذیری استخرهای تغذیه می کاهند در نتیجه حجم مفید حوضچه ها، راندمان و عمر مفید پروژه به شدت کاهش می یابد. ضمناً مقداری از مواد معلق ریزدانه نیز می توانند از کف حوضجه های، راندمان و عمر مفید پروژه به شدت کاهش می یابد. ضمناً مقداری از مواد معلق ریزدانه نیز می توانند از کف حوضچه ها و از طریق خلل و فرج خاک به اعماق نفوذ کنند. در این تحقیق اثر استفاده از آب حاوی ذرات معلق ریزدانه (باغلظتهای 0، 3، 6 و 9 گرم بر لیتر) بر روی پوششهای مختلف (خاک بدون پوشش، پوشش ضایعات پنبه ای، پوشش شنی) و نیز عمقهای مختلف لایروبی بر تغییرات سرعت نفوذپذیری مورد مطالعه میدانی قرار گرفته است. نتایج نشان د اد که پوشش شنی بهتر از پوشش پنبه و نیز حالت بدون پوشش می تواند در تأخیر اندازی پدیده انسداد منافذ سطحی خاک بستر حوضچه های تغذیه عمل نماید. ضمناً مشخص گردید که لایروبی 10 و حتی 5 سانتیمتری سطحی خاک بستر کرتها می تواند در افزایش قابل توجه سرعت نفوذپذیری مؤثر باشد. که در این رابطه، روش لایروبی در پوشش شنی مناسبتر از پوشش پنبه و حالت بدون پوشش می باشد.

Keywords:

پدیده کورشدگی (انسداد منافذ سطحی خاک بستر) , لایروبی , پوشش ضایعات پنبه ای و پوشش شنی