اهمیت رنگ و نقاشی در معماری و بررسی آن در تمدن های ایران باستان
Publish place: First National Conference on Architecture, Restoration, Urban Environment and Sustainable
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,594
This Paper With 8 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ARUES01_348
تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1393
Abstract:
معماری ایران، سند معتبر مردم در این سرزمین از زمان های بسیار دور می باشد. معماری ایران از آغاز تاریخ مدون ما، در واقع گشاینده شاه راهی به قلب تمدن دیرینه این سرزمین است. نخستین سلسله حکومت ایران سلسله ماد بود که بخشی از هستی خود را در بنا و آثاری که آفریده، بر جای گذاشته است. در تمدن سیلک نمونه هایی از رنگ آمیزی دیوارها مربوط به هزاره پنجم پیش از میلاد به دست آمده است. ایرانیان پیش از رواج کاشی کاری بناهای خود را با نقاشی و رنگ تزیین می کردند. البته این نقاشی و رنگ معمولاً از گل و بوته، منظره و از این گونه موضوعات تجاوز نمی کرد. نقاشی روی دیوار تا حدود قرن چهارم هجری در کنار رقبای دیگر دوام یافت تا اینکه با ظهور جلا و صیقل و نقوش کاشی رفته رفته جایگاه پیشین خود را از دست داد. در این مقاله، قصد بر آن است، تا اهمیت رنگ و نقاشی در معماری را از عصر باستان تا بعد اسلام در ایران به طور اجمال بررسی نموده و با استدلال های علمی، این اصل فراموش شده را به جایگاه اصلی خودش رهنمون باشیم.
Keywords:
Authors
علی رحیمی
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :